Uitstraling of uiterlijkheden?

Vanmorgen met een katterig gevoel opgestaan, te vroeg en te week in de benen. In de auto de rit half slapend uitgezeten. In de VU kwam ik als eerste mijn kamermaatjes tegen van mijn ziekenhuisverblijf vorige week en het was fijn om ze te zien. Allen hadden we onze ergste dip gehad op de tweede kerstdag, dus ik was niet de enige zonder kerstdiner dit jaar. Mijn bloed was prima, mijn nieren functioneren goed, maar de uitslag van het vocht achter mijn longen was nog niet binnen. Ook in de VU gaan ze soms met vakantie. De enkele kuur, James Star, dit keer heeft als het goed is weinig bijwerkingen, dus daar kan ik helemaal voor gaan. Ik voel me sinds vanmorgen ook weer stukken beter en wat ziet de wereld er dan opnieuw mooi uit. Ik geniet weer van de kleinste dingen. Vanmorgen op de poli gekuurd en ook daar weer een en al warme en oprechte aandacht, belangstelling en zorg. Op de afdelingen in de VU, waar ik behandeld word, zijn medewerkers zo vanuit hun hart bezig met de klant, daar kan heel dienstverlenend Nederland een voorbeeld aan nemen. Niets, maar dan ook niets van de sfeer waar mensen alleen maar met of voor zichzelf bezig zijn, al het gedoe, zo als ik het vaak noem ontbreekt. Ik hoop niet dat iemand de conclusie trekt dat dit alleen maar kan in een omgeving waar mensen ernstig ziek zijn, want dan doen we onszelf te kort. Ik moet wel zeggen het is een unieke ervaring, die ik graag weer meeneem in mijn leventje en waarvan ik nog veel meer voorbeelden in mijn dagelijks leven hoop tegen te komen. Ik wil in ieder geval nooit geen gedoe meer! Een betere groet van Nelly