Mijn eerste chemo tot mij genomen

Woensdag was spannend en ik was gespannen, weer een nieuw avontuur en niet weten waar je terecht gaat komen en niet goed kunnen inschatten wat er precies gaat gebeuren. Maar dat veranderde al snel na de opname in het ziekenhuis, wat een professioneel, vriendelijk, warm en open ziekenhuis. Zo anders dan ik gewend ben; ruime kamers met frisse kleuren, rust om je heen en de verpleging die uiterst vriendelijk, oprecht belangstellend en deskundig is. Voor Diederik was het ook een opluchting, het was voor hem veel makkelijker om mij daar alleen achter te laten dan in de periode in het Havenziekenhuis. Woensdag stond volledig in het kader van de voorbereiding op donderdag en zo kon ik ook rustig acclimatiseren en kennis maken met mijn vier kamergenoten. Geeft wel een band als je daar alle vier ligt met longkanker, we hebben gepraat over het leven, onze levensbedreigende ziekte en waar we ons geloof, onze moed en troost uit putten. Daarnaast bepaalde onze humor een groot deel van de dagen, want dat is kennelijk een prettige bijkomstigheid van mensen met kanker.

Donderdagochtend was ik wederom gespannen want nu zou het grote werk beginnen en dat begon eerder dan mij lief was. Wederom kwam er een onverwachte ontwikkeling op mijn pad, waar ik weer even flink vanuit het veld geslagen werd. Sinds de operatie zit er vocht achter mijn longen, wat oorspronkelijk een reactie leek van de operatie, maar waarvan ze toch willen weten of er tumorcellen aanwezig zijn. Als dit inderdaad het geval is dan is een operatie bij voorbaat uitgesloten. Hoeveel onzekerheden en spanningen kan een mens verdragen... Dus ik begon met een uiterst pijnlijke punctie gisteren, waarvoor ik mijn keelgeluid even flink heb opgezet. Mijn overbuurman zei later: “Je hebt een mooie stem hoor.”. In mijn meditaties heb ik mezelf meegegeven: ”Nelly laat je niet van je pad brengen door wat de artsen om je heen zeggen, zij doen wat ze kunnen en jij bent bezig met je eigen helingsproces, houd vast!”. Volgende week donderdag krijgen we de uitslag en krijg ik tevens een korte chemokuur, daarvoor word ik poliklinisch behandeld en kan ik na een paar uur weer naar huis. Ik heb vanmorgen wel tegen de zaalarts gezegd dat ik de timing van de punctie en de berichtgeving niet echt gelukkig vond. Ja, ik wil in alles openheid en directheid, maar ik was bezig om me mentaal op een belangrijk proces voor te bereiden, dus voor mij iets te veel. Kreeg daar wel begrip voor.

‘s Middags mijn bondgenoten verwelkomd, de chemo (Cisplatin gecombineerd met Gemcitabine) heb ik een naam gegeven; James starLight. Dit werkt plezierig in mijn visualisaties. Alle antimisselijkheid preparaten vooraf hebben goed werk gedaan. Ik ben niet misselijk geworden en ik begon met een lekker stoned gevoel aan de kuur. De dag verliep verder prima en ik heb mezelf en James gecomplimenteerd met deze eerste aftrap. Vannacht niet echt lekker geslapen, ik voelde in mijn lichaam dat er veel gaande was en vanmorgen met een brak gevoel wakker geworden. Ik was niet echt misselijk, maar ik zat er wel tegen aan. Na het innemen van de medicijnen ging het beter, op de eerder genoemde moeheid na, die in de loop van de dag wat wegtrok.

Mijn mailbox en brievenbus zaten weer helemaal vol met lichtjes, kaarsjes, engeltjes, muziek en andere energizers. Heerlijk, dank dat jullie bij me waren en bij me blijven. Ik reis in een prachtig gezelschap.

Nogmaals fijne kerstdagen allemaal. Wij doen het heel rustig aan vanwege griep in mijn familie en mijn kwetsbaarheid op dit moment. Yvon en Ton komen de eerste kerstdag bij ons koken en de rest van de dagen lekker cocoonen. Warme groet, ik zal niet zoenen want mijn lichaamsvocht geeft gevaarlijk licht op dit moment. Nelly