Mijn eigen ziekehuis soap

In de periode dat ik in het ziekhuis lag had ik natuurlijk genoeg aan lijf en leden, maar ik kon het niet laten om mijn eigen ziekenhuis soap te regisseren. Klantgericht gedrag zit nu eenmaal in mijn genen en het materiaal diende zich vanzelf aan. Want als op zoveel plekken in de dienstverlening ontbreekt het ook in de verpleging niet aan medewerkers die werken volgens de procedures, regels en wetten van het ziekenhuis, vanuit de wetenschap dat zij het beste weten wat goed is voor de patiënt. Dus wat doe je dan met die zelfbewuste patiënt die de avond voordat de blaaskatheter er uit gaat, uit voorzorg om een antibioticakuur vraagt, omdat ze al 30 jaar last heeft van chronische blaasontstekingen? Juist, dan is de procedure dat de urine wordt gecontroleerd, want zomaar een antibioticakuur geven, dan kan niet. Op dat moment mij realiserend dat mijn kanker met de meest stevige chemische middelen bestreden gaat worden leek deze antibioticakuur mij toch vrij onschuldig, maar goed. “Ja, nu mijn urine controleren heeft weinig zin”, zei ik nog, “deze zal nu nog wel schoon zijn, ik vraag het juist ter preventie voor morgen als de katheter er uit gaat”. Maar goed wie ben ik, dus werd er volgens de procedure afgetapt. De volgende dag ging de katheter eruit en ja hoor, ronde vijf op de po-stoel was er geen doorkijken meer aan. Dus een kweekje richting de zusters balie. Daar werd mijn urine in ontvangst genomen en vrolijk leeg gekieperd met de opmerking van zuster X, dat we eerst maar moesten afwachten wat de kweek van de vorige dag zou aanwijzen. Een uur later, ik was bezig met po-stoel ronde acht, kwam zuster X om de hoek; “mevrouw Sweere heeft u nu last of had u gisteren last?” “Nee, X vandaag heb ik last, gisteren heb ik alleen preventief antibiotica gevraagd die ik nu echt dringend nodig heb”. Zuster X: “tja dan hebben we toch een kweek nodig, want de urine van gisteren is schoon”. Dus ik heel onschuldig en op mijn liefst: “Maar ik heb toch een kweek laten inleveren vanmiddag”. Zuster X kon niet anders dan bekennen dat ze dat mooie troebele vocht door de gootsteen had gespoeld. Bofte zij even dat ik op dat moment met ronde acht bezig was, niet zeiken Nelly!

Aan zuster X denk ik niet echt met liefde terug, ook niet aan het moment waarop ik heftige pijnen kreeg en ik constateerde dat mijn epiduraal katheter (pijnbestrijding lijntje) lekte. Zuster X vond het niet nodig om gelijk de arts te waarschuwen en vond dat ik het nog maar een uurtje aan moest zien. Zouden het lek en de pijn zich vanzelf oplossen dan? Nee dat was met de breuk, die achteraf geconstateerd werd, niet mogelijk gebleken.

Bleef het hier bij? Nee ik zal jullie de onpersoonlijk technocratische wasbeurt van Z besparen, terwijl ik lag te huilen van pijn en onvermogen. Geen woord, geen gebaar, maar de handeling volgens het protocol uitgevoerd. Of die keer dat….

Genoeg gezegd, want deze ervaringen waren niet leuk, maar ik kan wat hebben en ik zie overal wel weer de humor van in. Wat veel belangrijker is, waren al mijn helden, die beduidend in de meerderheid waren, met Angelique voorop. Liefdevolle verplegers, mannen en vrouwen die met hart en ziel met hun vak bezig zijn en de mens achter de patiënt zien. Die oog hebben voor de details, je met zorg wassen en omdat je je niet kunt bewegen al je spulletjes weer netjes binnen handbereik terugleggen. Die vragen of ze nog iets voor je kunnen doen, die een keer extra binnenlopen voor een praatje, een kopje thee of zomaar een liefdevol gebaar. Die begrijpen dat genezen te maken heeft met helen en zowel het lichaam als de geest aandacht verdienen. Die lachend hun dienst doorbrengen en geven vanuit wie ze zijn. Voor wie werken niet werken is, maar waarschijnlijk een roeping. Een roeping waar mensen zoals ik naar verlangen als je kwetsbaar overgeleverd ben aan pijn en verdriet. Met dank aan alle liefdevolle zorg die ik ontvangen heb tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis en laat het me weten als ik iets voor jullie kan betekenen. Voor alle mensen in de dienstverlening: Wie niet kan lachen moet geen winkeltje beginnen! Dikke zoen Nelly