Frisse buitenlucht

Gisteren en vandaag een half uurtje buiten gewandeld, kost even moeite, maar het doet me goed. Het park bij ons in de straat is nu bijna van ons alleen en ik geniet van de stilte en de rust. Ingepakt tot over mijn oren om de kou buiten te laten, loop ik er als eskimo bij, in mijn 'donzen dekbed jas', van schoonpappa Jan gekregen. De afgelopen nachten waren niet lekker, veel wakker en het bekende nachtzweet, wat bij mijn ziekte hoort. Ik lig strak opgerold tussen twee grote badlakens en verschoon zo'n twee keer per nacht mijn T-shirt. 's Morgens voel ik me echt brak en moet ik op gang komen, gewoon de dingen doen die ik hiervoor ook deed, alleen iets rustiger aan. Ik ben dan niet echt te genieten en heb geen behoefte aan contact. Diederik zorgt deze dagen ongelooflijk liefdevol voor me, ik zou het niet zonder hem kunnen, hij is er helemaal voor mij. In de middag, rond 16.00 uur, gaat het iets beter, dit was gisteren ook zo. Het is zo'n heerlijk gevoel om je niet op zijn allerberoerdst te voelen. Dan kun je gelijk weer genieten van zo'n fijn momentje. Morgenochtend om 7.15 uur richting de VU, voor bloedcontrole, een gesprek met de arts en het vervolg op de chemo, dit keer een korte poliklinische kuur. Ik weet dat jullie bij me zullen zijn en dat geeft me kracht en liefde. Lieve groet Nelly