'Kleine Phoenix'

De effecten van de bestraling begon ik zaterdagavond voor het eerst te voelen, een schraal en pijnlijk gevoel in mijn luchtpijp en een gevoelige slokdarm. Geen prettig gevoel maar qua pijn nog goed te doen. Af en toe hoest ik een onaangename en onherkenbare substantie op waar ik liever niet naar kijk, maar wat wel opluchting geeft. En omdat ik toch graag weet of dit erbij hoort, hebben we er maar een foto van gemaakt om morgen even met de arts te overleggen. Eenmaal geprint ziet het er helemaal niet meer onaangenaam uit, zou zo voor een kunstwerk door kunnen gaan…. Zien jullie het voor je? Sorry, genoeg erover. Gisteren had ik voor het eerst echt een betere dag sinds de ingreep op de 10de. Ik was minder kortademig en ik raakte minder uitgeput wanneer ik me inspande. Ik had de voorgaande dagen wel genoeg lucht wanneer ik zat of lag, maar zodra ik bewoog raakte ik buiten adem. En dat is zo naar…. Gisteren heb ik mijn eerste voorzichtige stappen buiten gezet zonder ‘cabrio’ en dat was een groot gewin. Vandaag ging het weer substantieel beter en vanmiddag heb ik bijna vrij ademend een klein half uur buiten gelopen, voorzichtig aan, maar wel stralend van verwondering aan Diederik zijn arm. Wat een ervaring! Dacht dat ik vorige week nog dat ik mijn rolstoel niet meer uit zou komen, nu ben ik al weer een kievit in slowmotion. Diederik heeft me al eerder een ‘kleine Phoenix' genoemd en vandaag voelde ik me zowaar een Phoenix. De rolstoel houden we wel aan voor de langere afstanden en we moeten natuurlijk afwachten hoe het gaat na de tweede fractie van de bestraling die ik morgen rond 12.00 uur ontvang. Ik hoop zo dat het mee gaat vallen met de bijwerkingen en dat mijn conditie en mijn ademhaling wederom verbeteren. Het zou een zegen zijn en heel erg welkom omdat we volgende week met de hele familie, 18 man sterk, naar Eurodisney gaan. Toen Max, mijn oudste neef, in 1992 geboren werd, heb ik besloten om maandelijks een bedrag opzij te leggen om later met al mijn nichtjes (5) en neefjes (3), die toen nog geboren moesten worden een heel bijzonder reisje te gaan maken. En dat is Eurodisney geworden tot groot plezier van alle kids en ook de ouders. We logeren drie nachten in het Newport Bay Hotel, op tien minuten lopen van de pretparken. We zouden oorspronkelijk met zijn allen met de trein reizen, maar dat is voor mij nu geen doen. Dus, de rolstoel achterin en ik lekker achterover naast Diederik in onze bolide. Ik hoop zo dat het ons gegund is, een prachtige en onvergetelijke herinnering voor ons allen. Dat alle lichtjes bij mogen dragen in trust the process, heel veel liefs van een opgeluchte Nelly