Afspraak VU verzet naar donderdag de 5de

Onze afspraak in de VU is verzet naar aanstaande donderdagochtend om 9.30 uur. De PET scan is vorige week donderdag gemaakt, al had dat nog wat voeten in de aarde. Ik kwam om 12.45 uur aan op de betreffende afdeling en daar werd mij gevraagd of ik nuchter was, die instructies had ik niet gekregen dus daar ontstond direct een probleem. De eerst optie was dat ik onverrichte zaken naar huis kon vertrekken en weer op de wachtlijst moest. Die, zoals nog extra benadrukt werd, heel lang was. Nou dat trok ik echt niet, direct in tranen, met het verzoek al het mogelijke te doen. Daar werd gelukkig heel adequaat op gereageerd en binnen een half uur werd duidelijk dat het gelukt was om met patiënten te schuiven. Gevolg was wel dat we pas om 17.15 uur het ziekenhuis weer konden verlaten, maar toch ik was blij dat het gelukt was. Inmiddels al weer een week na mijn verjaardag. Een bijzonder emotionele dag met heel veel aandacht in de vorm van; bezoek, bloemen, cadeautjes, kaarten, mailtjes en telefoontjes. Heel lief hoeveel mensen aan me gedacht hebben die dag, dank jullie wel. Ik heb veel gehuild en wist niet goed hoe te genieten, het was teveel. Later in de middag, na een slaapje en mijn meditatie, werd ik erg rustig en heb ik 's avonds heel goed kunnen genieten van een etentje met mijn zussen en zwagers. Bijzonder hoe onze menselijke geest werkt. Ik kon de pijn, het verdriet en de angst loslaten en vrijuit genieten van de avond. Dat gaf me hoop en kracht voor de toekomst, ik kan mijn momentjes blijven plukken, ik kies voor het leven op elk moment weer. Dat is voor mij een zegen. De afgelopen dagen ben ik overwegend rustig en kalm en weet ik mijn zinnen goed te verzetten. Ik kan belangstelling blijven opbrengen voor de mensen en de dingen om mij heen en dat is fijn, want ik heb ook periodes gekend waarin dat niet mogelijk was. Wakker worden is het moeilijkst, dan komt de rauwe werkelijkheid koud binnen en begint het verzet in mijn lichaam. Ook begin ik de dag met nare hoestbuien, die me benauwd maken en vermoeiend zijn. Als ik eenmaal op ben kan ik de dag weer tot me nemen en leven in dit moment. We doen het rustig aan en bereiden ons voor op de volgende stappen. Ik kan jullie niet genoeg vragen met ons mee te blijven lopen, want jullie steun geeft ons kracht en liefde. Liefs Nelly