Als je stem het begeeft...

Vandaag naar de bank geweest, als vanouds, achter het stuur, voet op het gaspedaal, Brian Ferry luid over de boxen en de maxium snelheid op elk traject met gepaste snelheid overtreden. Ik voelde me weer een héél meisje. Het was vertrouwd om op de Foppingadreef te zijn en heerlijk om zoveel collega's te ontmoeten. Het kussen ging goed, maar het praten minder, na mijn bezoek van drie uurtjes was mijn stem in geen velden of wegen meer te bekennen. Natuurlijk, iedereen wil weten hoe het is en ik deel (lees praat) nu eenmaal graag. Toen het echt op was ben ik overgegaan op wuiven. Nog steeds denken mensen dat mijn kortademigheid te maken heeft met mijn longcapaciteit, maar dat is niet zo, het feit dat mijn stembanden niet meer sluiten, maakt dat ik 'valse' lucht hap en daarbij kost het heel veel moeite om met één stemband geluid voort te brengen. Mijn rechterlong heeft voldoende capaciteit om zonder problemen te wandelen, te fietsen, trappen te lopen etc. Natuurlijk moet ik het niet overdrijven want reserve capaciteit heb ik niet meer. Met Rob, mijn leidinggevende, heb ik besproken dat ik, als mijn scan op de 10de augustus goed is, voorzichtig voor een aantal uurtjes per week aan het werk wil. Ga daarover ook binnenkort in gesprek met de arboarts. Voelde wel goed om dit kleine stapje alvast in de week te leggen. Toen ik vanmiddag thuis kwam viel ik binnen vijf minuten in slaap, zo moe was ik, maar wel heel voldaan. De komende mooie zomerdagen lekker veel naar buiten om de zomerzon nog meer weldadig werk te laten doen. Ik voel me goed en ik geniet daar echt van. Een warme omhelzing van mij en voor iedereen die op vakantie gaat, hele fijne vakantie. Kus Nelly