In the picture

De meesten van jullie kennen mij als een ijdele vrouw en dat ben ik nog steeds. Er goed uitzien maakt dat ik me goed voel en dat is in deze tijden nog belangrijker geworden. Ik kon vandaag dan ook weer niet genoeg krijgen van alle complimenten op het werk; “dat ik er zo goed uitzie” en ik kan niet anders zeggen dan dat ik dat ook vind. Ik voel me fit, ben weer goed op gewicht en mijn ogen stralen. Na mijn tweede chemo ben ik prima hersteld en mijn conditie is beter dan de periode daarvoor. Ik was vandaag op De bank en daar heb ik erg van genoten. Ik reed vanmorgen met veel plezier richting Amsterdam en het voelde als een warm nest op de Foppingadreef. Veel mensen gesproken en gezien en de soms ongelooflijke blikken op de gang van collega’s die mij niet hadden verwacht, gaven mij het gevoel: "Yes, I'm alive and kicking!" Het was fijn om te zien dat de eerste emoties zijn weggeëbd en het contact weer genormaliseerd is. Ik ervaar ontzettend veel steun, zowel persoonlijk van collega’s, als ook uit naam van De bank en dat maakt dat ik me zeer gewaardeerd voel en dat ik ontzettend trots ben dat ik deel uit maak van de ABN AMRO gemeenschap. Ik kreeg vandaag weer zin in een werkende toekomst. Ben sowieso sinds vorige week weer wat meer met de toekomst bezig en dat merk ik ook in mijn gedrag. Blijf ondertussen wel goed focussen op mijn proces, maar geniet ook van de dingen die weer terugkomen.

Wat ik nog niet gedeeld heb is dat ik geportretteerd word door Marisa Polin, een kunstenares geboren in Mexico City, die leeft en werkt in Den Haag. Zij maakt in het kader van het Pink Ribbon Gala 2006 vier portretten van mensen met kanker. Het Pink Ribbon Gala is op 11 maart aanstaande in de grote Kerk in Den Haag en wordt georganiseerd door The American Women's Club of The Hague. De tentoonstelling brengt werken van 13 kunstenaars bij elkaar die allen betrokken zijn om geld in te zamelen voor borstkanker onderzoek. Het thema van de tentoonstelling is; “see me, feel me, heal me”. Op de website van Marisa; www.marisapolin.nl kun je kennismaken met haar werk. Marisa werkt nu aan mijn portret en ik ben erg benieuwd naar het resultaat. Ik hoop binnenkort langs te gaan in haar atelier en dan zal ik zeker een foto maken.

Morgen naar de VU voor mijn derde kuur met James. Dat wordt de komende week weer even afzien en dat is geen leuk vooruitzicht, maar mijn motivatie is helemaal in orde. Ik weet dat alle kaarsjes weer branden en ik omring me met licht en liefde. Tot over een weekje, liefs Nelly

Zo blij, stralend en gelukkig

Goed nieuws, Diederik en ik vieren een mooi feestje! De CT-scan liet een mooie ontwikkeling zien van een long vol met onregelmatigheden, vlak voor mijn eerste chemo, naar het beeld van vanochtend, waarbij duidelijk te zien was dat de onregelmatigheden sterk waren afgenomen. Het vocht dat achter mijn longen zat is ook op de CT-scan niet meer zichtbaar en daarmee dus volledig verdwenen. Wat voelt dit goed zeg, James en ik zijn echt mooi werk aan het doen!

Volgende week ga ik mijn derde en laatste avontuur met James aan en ik voel me super gemotiveerd om deze volgende stap te nemen. Ongeveer twee weken na de laatste kuur worden mijn lymfeklieren onderzocht en als deze schoon zijn volgt er nog een kijkoperatie om mijn borstvlies te onderzoeken. Als dit ook schoon is volgt er een zware, maar gewenste operatie en wordt mijn long verwijderd. Stapje voor stapje en op de goede weg. Blijf bij me. Jullie geloof in mij, met alle liefde en het geloof in mezelf dragen heel veel bij in mijn proces. Een hele blije Nelly

Spannende dag morgen

Morgenochtend heb ik een afspraak in de VU voor een CT-scan. Direct daarna, om 11.30 uur hebben we een gesprek met de arts en horen we of James en ik resultaten hebben geboekt in ons proces de afgelopen weken. Ik voel me lichamelijk weer goed en ben hard bezig om aan te sterken. De 2de kuur vorige week is harder aangekomen dan de 1ste kuur en daarvoor heb ik twee kilo moeten inleveren. De eerste kilo zit er nu al weer aan en ik heb nog een week te gaan tot de derde kuur, dus ik doe mijn stinkende best. Lieve groet Nelly

Een mooi afscheid

Gisteren is mijn paps begraven. Het was een persoonlijk, oprecht en warm afscheid, waarbij wij, de kinderen samen met de kleinkinderen, hebben stilgestaan bij het leven en de dood van mijn vader. Gisterenmorgen hebben we Piet thuis opgehaald. Zijn slaapkamer en de kist waren versierd met persoonlijke aandenken, brieven, kaarten en kleurrijke vlinders en tekeningen van mijn nichtjes en neefjes. Ik vond het heel fijn om bij hem te zijn en te zien hoe mijn familie deze week afscheid heeft genomen. Samen met mijn broers en zussen heb ik mijn laatste woorden aan hem voorgelezen. Ik had hem de donderdag voor hij overleed vanuit het ziekenhuis een mooi kaartje geschreven. Ik lag op mijn bed te lezen toen ik overvallen werd door een intens gevoel van betrokkenheid en liefde voor mijn vader en ik heb mijn woorden en gedachten toevertrouwd aan papier. Ik heb hem geschreven dat het goed met mij ging en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Dat ik begreep waarom hij er even niet voor mij kon zijn en dat ik zijn verdriet kende. Dat hij mij kon helpen door goed voor zichzelf te zorgen en te genieten van alle liefdevolle zorg om hem heen. Mijn woorden hebben hem net niet meer bereikt, maar voor mij voelt het anders.

Er waren gisteren veel mooie en ontroerende momenten: Toen we door Stompwijk reden, waar mijn vader begraven is, stonden er negen paarden, in stilte, bovenaan de dijk, te kijken naar de stoet die langs kwam. Mijn vader was een enorme paardenliefhebber en in mijn beleving keken ze hem na. Mijn broers en Diederik hebben mijn vader op de schouders de kerk helpen binnendragen voorafgaand aan de kerkdienst. Tijdens de dienst werden de kleinkinderen persoonlijk betrokken en naast het aansteken van kaarsen, het dragen van de bloemen en het klaarmaken van de tafel waren er ook hun ontroerende woorden; Luke (3 jaar): “Opa is een beetje dood, opa is in de lucht. Nikki (8 jaar) “Opa is dood, hij blijft onder de grond, tot de regenboog hem komt halen om hem naar de hemel te brengen”. Jaco (7 jaar) "Opa, als ik je nodig hebt dan roep ik je en dan weet ik dat je bij me bent”.

Het gedichtje van Jip (8 jaar)
“Mijn opa is dood
ik krijg tranen van verdriet
ik denk, dit wil ik helemaal niet
want hij was erg lief
hij had een stok om te lopen
en kon als de beste sigaren roken
op mijn verjaardag kwam hij altijd
met een groot cadeau voor mij
hij bleef nooit zolang
hij ging het liefst zijn eigen gang.”

En al die tijd fladderde er een vlinder rond de kist...

Anjelle en Erik schetsten beiden een persoonlijk beeld van het leven van mijn vader, met alle mooie, maar ook minder mooie tijden van zijn leven met ons. Zijn woorden: “maak er geen drama van als ik dood ben, maar wees blij voor me”, hebben wij gerespecteerd en vastgehouden bij zijn afscheid.

De dag van gisteren was mooi en er zijn heel veel mensen gekomen om afscheid te nemen van mijn vader waaronder onze persoonlijke vrienden, onze buren, collega’s en mijn allerbeste jeugdvriendinnetje van vroeger. Jullie aanwezigheid heeft mij ontzettend goed gedaan, fijn dat jullie er waren.

“Lieve Anjelle en Hans, Geert en Conny, Erik en Monique, Yvon en Ton, ik ben ontzettend blij en dankbaar voor alles wat jullie de afgelopen maanden voor paps hebben gedaan en ik kan me geen betere familie wensen. Ik ben trots op jullie, trots op wie we zijn en wat we met elkaar delen.” Liefs Nelly

De vogels fluiten gewoon door

De vogels fluiten gewoon door
En ik, ik snap het allemaal wel
Mijn verstand zegt: het is goed zo
Maar wat ik voel is anders
Om wat er was en nooit meer terugkomt........ mijn vader.

Marjon vd Bogaard

Tot mijn grote verdriet is mijn paps afgelopen zaterdag overleden. Mijn vader heeft het de afgelopen maanden, zowel lichamelijk als geestelijk, heel zwaar gehad en alle liefdevolle zorg van mijn zussen, broers, schoonzussen en zwagers hebben niet kunnen voorkomen dat Piet er voor koos om zaterdag zijn leven te beëindigen. Hij heeft voor ons en met ons gevochten, maar zag geen ruimte meer voor zichzelf. Met zijn laatste, moedige daad van liefde, geeft hij ons die ruimte. Zijn laatste wens was dat wij er vrede mee zouden hebben, net als hij. Wij allemaal zijn bedroefd om zijn einde, maar hebben vrede met zijn rust.

De afgelopen dagen zijn voor mij, zowel lichamelijk als geestelijk, heel zwaar geweest, maar ik strijd door, voor mezelf, mijn vader en alle geliefden om mij heen. Zaterdag aanstaande nemen wij afscheid van mijn vader, waarna hij herenigd zal worden met Jopie. In liefde, door liefde en met liefde Nelly

De tweede ronde

Vanmorgen teruggekeerd uit de VU waar ik de tweede ronde met James ben ingegaan. Woensdag is mijn bloed onderzocht en mijn bloedbeeld was in orde; mijn rode bloedlichaampjes zijn op een goed niveau evenals mijn bloedplaatjes en mijn witte bloedlichaampjes zijn normaal laag voor mijn conditie. Mijn nierfunctie is ook in orde en de nieuwe longfoto liet zien dat er geen vocht meer achter mijn longen zit. Dat gevoel had ik zelf ook al en ik zie het weer als een mooi stapje in mijn proces. De dag gisteren is prima verlopen, maar vannacht heb ik niet goed geslapen en ben ik erg misselijk geweest. Medicijnen gekregen die de ergste misselijkheid bedwongen, maar vanmorgen voelde ik me wel miserabel. Vanmiddag is dat iets bijgetrokken en nu ik net uit mijn meditatie kom, moet ik zeggen voel ik me heel redelijk. De slechtste dagen na James zijn meestal dag 3 tot en met 5 dus daar kan ik me voor gaan opmaken. Vanmiddag krijg ik mijn tweede epo-prik toegediend door Diederik, die deze taak heeft overgenomen van de verpleegkundige. De epo zorgt voor de aanmaak van rode bloedlichaampjes om bloedarmoede te voorkomen. Nu ik toch aan de epo ben heb ik mijn fiets ook maar eens van stal gehaald, om weer eens wat billen in mijn broek te kweken. Alles is de afgelopen weken wel wat slap geworden en dat haal ik met wandelen alleen niet op. Deze week rustig aan en volgende week weer opbouwen. Ik laat jullie op een goed momentje van de week weten hoe het met mij gaat en het was fijn dat jullie gisteren weer met zoveel liefde bij me waren. Lieve groet Nelly

Van sommige mannen krijg je grijze haren, James maakt korte metten

Mijn haar is nog niet echt aan het uitvallen, maar volgens alle berichten gaat dat wel na de tweede chemo gebeuren. Om die reden en omdat mijn haar erg droog en stug aan het worden was heb ik afgelopen zaterdag mijn haar laten kortwieken. Twintig jaar geleden heb ik het ook zo kort gehad en alhoewel mijn hoofd toen een stuk strakker was, moet ik zeggen dat het me alles meevalt. Een stoer, maar ook lief koppie en makkelijk in het onderhoud. De kans dat ik helemaal kaal ga worden is klein, dus heb ik besloten geen pruik te kopen. Genoeg creatieve hoofdbedekkingen in huis om mijn dunner wordend haar te bedekken. Morgenochtend word ik voor drie dagen opgenomen in de VU en donderdag ga ik mijn tweede avontuurtje aan met James Starlight. Ik zal me omringen met jullie liefde, kaarsjes en muziek. Nu ik weet wat me te wachten sta zie ik er veel minder tegenop, sterker nog ik ben lichamelijk en mentaal toe aan de volgende stap. Tot over een paar dagen Nelly

Een week van ontspanning en loslaten

James is een fidele bondgenoot, hij werkt samen, fluit me af en toe terug, maar geeft me ook heel veel ruimte voor mijn eigen proces. Deze week heb ik mezelf een aantal cadeautjes kunnen gegeven; een ontspannen massage, dagje naar de sauna met mijn zussen, lekker eten (het smaakt me allemaal weer prima) bij onze buren, bezoek van lieve vriendinnen en heb ik ook mijn laatste helende reis afgesloten. Zoals jullie weten heb ik een aantal boeken gelezen van mensen die zelf kanker hebben overwonnen. Belangrijk voor mij was te weten wat deze mensen hebben gedaan en met welke instelling. Daarnaast heb ik me gericht op mensen die vanuit hun werk alternatieve therapieën hebben ontwikkeld die naast het lichamelijke proces werken aan psychische en spirituele processen. In alle boeken en verhalen die ik gelezen heb is de kern dat psychische krachten kanker en andere ziekten kunnen beïnvloeden. Eén van de dingen die ik daaruit heb opgepakt is de Journey Therapie van Brandon Bays. Ik ga niet mijn persoonlijke journey met jullie delen, dat was een bijzondere en intensieve ervaring, maar als je meer wilt weten verwijs ik je graag naar http://www.nvjt.nl/

Ook het werk van Carl Simonton beïnvloed mijn denken en handelen in mijn proces tegen kanker. De Amerikaanse radioloog Dr O Carl Simonton is een internationaal gewaardeerd oncoloog, auteur en spreker. Hij is vooral bekend geworden door zijn pionierswerk en onderzoek met betrekking tot de psychosociale oncologie. Nadat hij als arts was afgestudeerd aan de Universiteit van Oregon, specialiseerde hij zich in de radiologie. Tijdens deze opleiding ontwikkelde hij de visie dat iemands gemoedstoestand van invloed kan zijn op het herstel van ziekten zoals kanker. Hij introduceerde daarom een programma om de medische behandeling van mensen met kanker op emotioneel gebied te ondersteunen. Het ligt in de lijn van de verwachting dat de benadering van Carl Simonton de potentie heeft om, naast chirurgie, chemotherapie en bestraling, het vierde wapen te worden in de strijd tegen kanker.

Yvon zei van de week dat ze niemand kende die zo’n sterke focus heeft als ik op dit moment en zo is het ook. Ik volg mijn pad, in diep vertrouwen, met alles wat daar goed op is en wat niet klopt laat ik links liggen, zonder er energie aan te besteden. Ik ben heel rustig en een vrouw van weinig woorden op dit moment en dat is behoorlijk speciaal, want hebben jullie me ooit niet horen praten? Kom dan nu maar luisteren naar mijn mooie stilte.

Wij gaan eind van de middag een nieuwjaarsborrel drinken bij mijn zus Anjelle, met de hele familie, proost! Nelly

Een mooi lichtpuntje

Kom net thuis van een ontspannen massage en hoor het heerlijke nieuws van Diederik dat er geen tumorcellen zitten in het vocht achter mijn longen. Ik ben ontzettend blij met dit nieuws, mooi uitgangspunt voor mijn tweede chemo, ik vlieg James in zijn armen volgende week. Lieve groet Nelly

Een nieuw jaar, plus 1 dag en 1 kilo

Ook ik ben één van die mensen die altijd wel vond dat ze een paar kilootjes te zwaar was en daar lekker over kon zeuren. Youp van het Hek heeft afgelopen zaterdag heel klagend, negatief denkend, Nederland er van langs gegeven en ik kon er smakelijk om lachen. Je hoort mij niet meer klagen! Deze dame is reuze blij dat ze na een kleine afvalrace van zo'n vijf kilo in staat is geweest om de afgelopen dagen weer 1 kilo aan te komen. Grappig is dat ik daar in mijn gevoel echt voor moet bunkeren. Nu is mijn voedingspatroon natuurlijk wel van een hele andere samenstelling dan daarvoor. Ik ben me de afgelopen dagen steeds beter gaan voelen en ik ben blij met deze ruimte om de komende week nog verder op krachten te komen voor James StarLight Two, die rond de 11de zijn entree zal doen. Oud en Nieuw doorgebracht als elk jaar; wij geven niet thuis, liggen heerlijk op onze Hästens en laten de wereld via de kijkbuis (Diederik noemt het ook wel eens treurbuis) binnenkomen. Ik had geen moeite om de 2005-deur dicht te doen en de 1ste werd ik wakker met een energiek en warm gevoel voor het komend jaar. Mijn horoscoop voor 2006 geeft mij het volgende mee; "U mag uzelf gelukkig prijzen. In alles wat u het komende jaar aanpakt, bent u succesvol. Eventuele obstakels die u op uw pad vindt, gaat u met succes te lijf. U doet er zelfs uw voordeel mee, want u komt bekwamer en weerbaarder dan ooit uit de strijd. Ook wat u van het leven verwacht verandert. U hecht meer waarde aan stabiliteit en duurzaamheid, terwijl u zich minder zorgen maakt over uiterlijke schijn. Bovendien voelt u niet meer de behoefte om het iedereen voortdurend naar de zin te maken. U aanvaardt het leven zoals het is, met al zijn goede en negatieve kanten. U bent bereid compromissen te sluiten, maar tegelijkertijd slaagt u er uitstekend in om trouw te blijven aan uw eigen normen en waarden. En streeft iedereen daar eigenlijk niet naar?"

Ik wens jullie allemaal een gezond, mooi en liefdevol 2006 en dat al jullie goede voornemens en wensen uit mogen komen. Liefs Nelly