Aan het strand

Een mooie 'Nelly-dag' gehad bij Brigitte en Marti op de camping in Kijkduin. Zij hebben de N-dag geïntroduceerd sinds hun jaarlijkse seizoensverblijf in Nederland vanaf het voorjaar van 2006. De N-dag staat garant voor wekelijkse culinaire verwennerij, gezelligheid in en om de caravan en als het even meezit mooi weer. Zoals het gisteren een stralende dag was, dus met de rolstoel door de duinen gekluned om het strand te bereiken. Als in een Bert Haanstra film heb ik genoten van de Kijkduinse strandtaferelen. In de rolstoel bovenaan het strand op een betonnen plaat geparkeerd en met mijn voeten in het zand. Gewoon stilletjes genieten van de zon, een heerlijk verkoelend briesje en de vele strandgangers die rond 17.00 uur met meestal vermoeide gezichten het strand verlieten. Na een dag zon valt het ook niet mee om gepakt en bezakt de duinen weer op te klimmen. Hebben ze een leuke dag gehad, er echt van genoten of werden ze in beslag genomen door kleine of grote zorgen, de dag van morgen? Dat is wat ik me op zulke momenten afvraag, omdat ik uit ervaring weet dat het niet makkelijk is om in het moment te blijven, om vrij te zijn van allerlei kleine en grote zorgen en zonder belemmerende gedachten te genieten in het hier en nu. Ik heb deze levenskunst me noodgedwongen eigen gemaakt en ik kan niet zeggen hoe groot die zegen is. Ik ken de andere kant ook heel goed; op zondag al weer bezig zijn met de komende werkweek, een overvolle wachtende agenda, de tijd die je lijkt te ontbreken om de dingen die je graag wilt doen te gaan doen, de vakantieweken die, nadat je er lang naar hebt uitgezien, voorbij zijn gevlogen en de bergen werk die je bij terugkomst op je bureau en in je mailbox aantreft. En leve de Blackberry die tijdens je vakantie gewoon doorwerkt. Alle hoge verwachtingen die ik aan mezelf en anderen stelde, zorgen over een onbekende toekomst, verdriet over gedane en ongedane zaken in het verleden, ik heb er helemaal ingezeten. En al ben ik altijd al een levensgenieter geweest, er werd toch wel veel ruimte in beslag genomen door mijn eigen, al dan niet op de loop gaande, drukke gedachten en breinwerkjes. En nu, tijdens de grootste crisis in mijn leven, is loslaten me gegeven en heb ik de werkelijke betekenis van carpe diem leren kennen. Ik kan van alledaagse dingen genieten op een wijze die ik als de essentie, de schoonheid van het leven zou willen omschrijven. Al mijn zintuigen lijken zich scheper af te tekenen en ik voel me verbonden en één met mijn omgeving. Ik heb zelfs meegemaakt dat ik de producten die ik in een reclame zag kon ruiken, werkelijk op dat moment. Ik probeer het verschil van beleven van VMZ (voor mijn ziekte) en NMZ (na mijn ziekte) wel eens duidelijk te maken aan anderen, maar dat lukt me slechts gedeeltelijk. Het is een cliché, maar je kunt het in mijn optiek alleen maar ervaren. Natuurlijk realiseer ik me goed dat ik mede zo kan genieten omdat ik het onnoemelijke verdriet en de pijn die me ten deel valt ook ervaar. Maar toch, wat zou er nodig zijn, buiten exceptionele crisissen of een sereen kloosterleven om deze levenskunst te integreren in ons dagelijks leven? Een leven met meer ruimte, meer vrijheid, meer intensiteit en geluk.

Je hoeft nergens heen te gaan
om de waarheid te bereiken.
Je hoeft alleen maar stil te zijn
en de dingen zelf zullen zich in
het stille water van je hart openbaren.

Thich Nhat Hanh

En zo is er al weer een week voorbij waarin de goede dagen elkaar afwisselden. Mijn lichamelijke conditie houdt zich wonderwel goed met af en toe een klein dipje, maar de blijheid van mijn opleving overheerst. En elke dag even naar buiten als het kan en blijven plukken. Geniet van de zomer, met een warme groet Nelly