Spaanse pracht

De zon schijnt hemels en de temperatuur ligt tussen de 23 en 27 graden aan de Costa Blanca. In het achterland hebben we de laatste amandelbomen in bloei gezien; een weldaad aan witte bloesem met rode en roze harten omgeven door honderden wespen en tientallen vlinders. Op ons uitje naar de Sierra Espuna verse citroenen geplukt die, voor onze hand bereikbaar, overhingen aan de rand van de boomgaarden waar we langs toefden. Even van de kust weg en je hebt het idee dat Spanje van jou alleen is, je kunt uren wandelen zonder iemand tegen te komen. Niet dat ik in de conditie ben om uren te wandelen, maar elke dag een uurtje of net iets meer doet me goed. Tegen de avondschemer genieten we op het terras van een drankje en het stemmige gezang van de merels. Nog voor het donker wordt scheren de eerste vleermuizen door de lucht en als de roofvogels vlak daarna van zich laten horen valt de natuur even stil. Wie wil hier niet overwinteren? Gisterenavond als pièce de résistance de maansverduistering gezien, langzaam rood kleurend aan een onbewolkte hemel. Diederik heeft prachtige plaatjes geschoten. Ons fotoalbum beslaat al weer tientallen mooie en warme beelden van ons verblijf hier op Campoamor. Dit houden jullie nog tegoed. Wat ook goed gevuld wordt zijn onze magen, Brigitte en Marti zijn zeer bedreven en gedreven in het bereiden van de heerlijkste maaltijden. Alles aangepast aan mijn dieetwensen met steeds weer nieuwe verrassende gerechten. Ik kom sinds een aantal weken ook weer aan en woog ik een paar maanden geleden nog maar 57 kilo, nu weeg ik al weer 62 kilo zo'n drie kilo onder mijn oude gewicht. Het voelt goed weer wat vlees op de botten en zeker nu met een bruin tintje oogt het allemaal gezond en wel. Wij genieten en blijven dat nog even doen onder de Spaanse zon, vrijdag vliegen we weer naar huis. Hasta la vista, un abrazo de Nelly