Het was op 28 maart 2006

Gisteren was het precies een jaar geleden dat mijn linkerlong verwijderd werd. Dat lijkt al weer heel lang geleden en de tijd na mijn operatie is snel gegaan. Ik kan me nog herinneren dat de maanden tussen de diagnose en de operatie een leven lang leken te duren, alsof er niets anders meer bestond en was geweest dan mijn levensbedreigende ziekte. Wat sta ik er dan nu toch weer anders in. Met nog steeds een enorme dankbaarheid naar de artsen en mezelf dat we dit mogelijk hebben gemaakt. Dankbaarheid ook naar mijn long, een mooi orgaan dat ik mijn leven lang zal missen, maar dat in het proces van mijn ziekte verwijderd moest worden. Iemand zei een keer tegen mij: “Dat kreng moet er uit.” en ik zei: “Zo praat en denk ik niet over mijn long, het is een prachtig orgaan dat helaas is aangedaan door kanker.”. Ik kan niet in woeste termen denken als ik over kanker praat. Ja, het is een vreselijke ziekte en in nog steeds veel te veel gevallen een dodelijke ziekte, maar het vindt wel plaats in mijn eigen lichaam en daardoor kan ik het niet, hoe gek dat misschien ook klinkt, afstoten door krachtterminologie. Let wel, ik wil het wel afstoten in letterlijke zin; het zou zalig zijn als het uit mijn lichaam verdween en daar ligt mijn focus ook. Leven zonder kanker, “I have a dream…”.

Goed nieuws uit Leiden, ik kan aanstaande dinsdag de 3de april al terecht voor een nieuwe collageenbehandeling. De logopediste gaf nog aan dat ze over het algemeen wat langer resultaat zien, maar dat ze zich kon herinneren dat het niet gelukt was om mijn stemband volledig in te spuiten bij de vorige behandeling. Hopen dat mijn stem deze keer wat langer aanhoudt want het is geen behandeling waar ik nou juichend naar uitzie. Op het resultaat na dan… Voor nu wens ik iedereen een goed weekend met hopelijk een mooi zonnetje. Liefs Nelly