Vier weken VU-verlof

Geen inleiding voor nieuwe stembandoefeningen, maar een heus vrijaf tot 18 mei. Even geen ziekenhuis, doktoren, onderzoeken, uitslagen en behandelingen. Gisteren zijn we bij de longarts geweest voor een nabespreking van de operatie en zijn visie op een vervolgaanpak. De longarts heeft voorgesteld om voorlopig niets te doen en de ontwikkelingen af te wachten. Nu gaan nabehandelen met een chemo heeft volgens hem geen zin omdat enerzijds de vorige chemo uiteindelijk toch niet zo goed is aangeslagen als oorspronkelijk leek, wat de kans voor een andere chemo minder maakt en anderzijds ze nu geen referentiepunt hebben om het effect van een nieuwe chemo aan af te meten. Op 18 mei wordt er een CT-scan gemaakt en hebben we opnieuw een afspraak met de longarts. Ik voel me hier wel goed bij, kan het eerlijk gezegd nu ook even niet opbrengen om aan een nieuwe chemo kuur te beginnen. Ben nog volop bezig met mijn herstel en heb even behoefte aan rust, na maanden ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Deze rust heb ik ook mentaal en dat doet me heel erg goed, heb me in al die maanden nog niet zo prettig gevoeld. Natuurlijk blijft het een uitermate onzekere en zorgelijke situatie, maar wat nu niet is, is er niet. We zijn na het bezoek aan de VU linea recta naar het reisbureau getogen om een heerlijke mei vakantie op Sicilië te boeken. Lekker tien dagen er even helemaal uit met zijn tweetjes. Een heerlijk vooruitzicht.

Woensdag heb ik een bijzondere dag doorgebracht op de Vruchtenburg. Ik was uitgenodigd voor een verwendag samen met elf lotgenoten. Een dag die volledig in het kader stond van ontspanning en liefdevolle aandacht. Ik ben naast het ziekenhuis, nog niet eerder zo intensief in contact geweest met andere mensen die kanker hebben en ik heb dat als bijzonder waardevol ervaren. Allemaal mooie mensen met een eigen verhaal en toch zo veel overeenkomsten. Wist niet dat ik er zo van zou genieten, want soms wil ik even helemaal niets meer met kanker te maken hebben. Afgelopen maandagavond heb ik, ook buiten mijn verwachting om, naar het programma 'Over mijn lijk' gekeken. Een serie van zeven afleveringen waarin vijf jonge mensen gevolgd worden die kanker hebben en ongeneeslijk ziek zijn, vier van de vijf zijn inmiddels overleden. Ik was zo onder de indruk van de levenskracht en energie van deze jongeren en tegelijkertijd weer geschokt over de verwoestende kracht van kanker. Wat ik heel confronterend vind is de lichamelijke vervorming en aftakeling die kanker zo onmenselijk kan maken. Ik dank elke dag dat ik voor de spiegel sta en kan zeggen: "meid, je ziet er goed uit". Ik merkte maandag tijdens het kijken dat ik boos was dat dit zoveel jongeren overkomt, een boosheid die ik nooit in mijn eigen proces heb gevoeld. Hoop dat we ooit in staat zijn om deze ziekte terug te dringen en vooral te voorkomen en mijn mening is dat we daar veel meer aandacht voor zouden moeten hebben. Een op de drie mensen krijgt kanker en dat is toch echt verontrustend!

Voor nu ga ik genieten van het mooie weer en mijn vriendinnetje Brigitte die net terug is van haar 6-maandse wereldreis en nu voor vier dagen bij ons is. Ik wens jullie een mooi en zonnig weekend en vergeet niet te genieten van elk moment dat je lief is. Dikke kus Nelly