Zondag hebben we een party gegeven voor onze 20-jarige huwelijksdag en onze beide verjaardagen. En het is een mooie en dierbare dag geworden, alles klopte. Op een prachtige locatie in ons park, buiten in de stralende zon en omringd door een mooi gezelschap. Iedereen is gekomen, buitenlandse vakantieverblijven werden voor het weekend onderbroken, zakenreizen afgezegd en mijn vriendinnetje uit Londen kwam zelfs op de dag nog even over; wat een liefdevolle mensen hebben wij om ons heen. Diederik en ik hebben de dag als heel harmonieus, ongedwongen en sfeervol ervaren en we kijken er met dankbaarheid op terug. We hebben enorm genoten en mijn conditie was wonderwel goed, niet teveel praten en af en toe even achteraf gaan zitten hielpen daarbij. Ik heb mezelf en anderen weer verbaasd doen staan en als ik de foto’s zie dan kan ik het zelfs niet geloven of nog uitleggen… Was wel helemaal uitgeteld na afloop en ik ben dan ook heerlijk om 16.00 uur mijn bed ingekropen en er niet meer uitgekomen. Met een gelukzalige glimlach nog uren nagenoten terwijl alle beelden als in een film nog een keer aan me voorbij trokken.
En hoe vreemd het ook klinkt uit mijn mond, er is een last van me afgevallen. Want de weg naar afgelopen zondag was moeizaam en heel dubbel. Toen we vier weken geleden besloten dat het fijn zo zijn om met onze familie en dierbaarste vrienden te proosten op onze liefde was ik nog geheel niet in de stemming om uit te zien naar de dag zelf. Diederik en ik wilden het bescheiden houden, sowieso vanwege mijn conditie, maar ook speelde bij ons de vraag "Valt er wel iets te vieren?". Aan de andere kant hadden we te maken met het bijzondere feit dat alle dagen waar ik zo naar uitgekeken had ineens binnen ons bereik lagen. En dat deze mijlpalen, 20 jaar getrouwd zijn en samen honderd jaar worden toch echt wel een feestje waard waren. Daarbij speelde voor mij ook heel sterk mee dat ik mijn afscheid tot in de puntjes heb voorbereid en dat ik dat in levende lijve niet meer mee zal maken. Dus carpe diem!
Mijn somberheid van de afgelopen weken hielp me niet en daar waar ik normaal gesproken geniet van alle voorbereidingen en organisatie durf ik nauwelijks te bekennen dat ik enorm tegen alles aanhikte. Met in mijn achterhoofd steeds de gedachte “Hoe voel ik me tegen die tijd en voor mij is de 28ste nog zover weg?” Maar toch hebben we alle ingrediënten gevonden om er een mooi feest van te maken en werden we op de dag zelf geholpen door alle gasten, de weergoden, de perfecte organisatie van het Heerenhuys en het weergaloze optreden van Micha de Haan http://www.ballonartiest.nl/ die klein en groot versteld liet staan als ballonartiest. De foto’s staan in het album en komen ook voorbij in de diashow, een nieuw element dat ik heb toegevoegd aan mijn blog.
Mijn 48ste verjaardag is heel ontspannen en ongedwongen verlopen en ik voelde me, zonder alle bijkomende sentimenten, echt jarig. En nog steeds klinkt het ‘lang zal ze leven’ mij goed in de oren. Ik ben weer enorm verwend en in het zonnetje gezet, dank jullie wel voor alle lieve attenties. Ik voel me omringd en gesteund door liefdevolle aandacht. Met een omhelzing Nelly
En hoe vreemd het ook klinkt uit mijn mond, er is een last van me afgevallen. Want de weg naar afgelopen zondag was moeizaam en heel dubbel. Toen we vier weken geleden besloten dat het fijn zo zijn om met onze familie en dierbaarste vrienden te proosten op onze liefde was ik nog geheel niet in de stemming om uit te zien naar de dag zelf. Diederik en ik wilden het bescheiden houden, sowieso vanwege mijn conditie, maar ook speelde bij ons de vraag "Valt er wel iets te vieren?". Aan de andere kant hadden we te maken met het bijzondere feit dat alle dagen waar ik zo naar uitgekeken had ineens binnen ons bereik lagen. En dat deze mijlpalen, 20 jaar getrouwd zijn en samen honderd jaar worden toch echt wel een feestje waard waren. Daarbij speelde voor mij ook heel sterk mee dat ik mijn afscheid tot in de puntjes heb voorbereid en dat ik dat in levende lijve niet meer mee zal maken. Dus carpe diem!
Mijn somberheid van de afgelopen weken hielp me niet en daar waar ik normaal gesproken geniet van alle voorbereidingen en organisatie durf ik nauwelijks te bekennen dat ik enorm tegen alles aanhikte. Met in mijn achterhoofd steeds de gedachte “Hoe voel ik me tegen die tijd en voor mij is de 28ste nog zover weg?” Maar toch hebben we alle ingrediënten gevonden om er een mooi feest van te maken en werden we op de dag zelf geholpen door alle gasten, de weergoden, de perfecte organisatie van het Heerenhuys en het weergaloze optreden van Micha de Haan http://www.ballonartiest.nl/ die klein en groot versteld liet staan als ballonartiest. De foto’s staan in het album en komen ook voorbij in de diashow, een nieuw element dat ik heb toegevoegd aan mijn blog.
Mijn 48ste verjaardag is heel ontspannen en ongedwongen verlopen en ik voelde me, zonder alle bijkomende sentimenten, echt jarig. En nog steeds klinkt het ‘lang zal ze leven’ mij goed in de oren. Ik ben weer enorm verwend en in het zonnetje gezet, dank jullie wel voor alle lieve attenties. Ik voel me omringd en gesteund door liefdevolle aandacht. Met een omhelzing Nelly
