Eeuwige trouw

Vandaag is onze trouwdag en ik moest vanmorgen terugdenken aan vorig jaar. Toen was ik zo verdrietig om alles wat ik kwijt was, ik kon maar moeilijk genieten van de dag en ons jaarlijkse etentje. Vandaag kan ik wel genieten, weer een jaar erbij, wat een mooi cadeau en dat er nog veel mogen volgen met de liefde van mijn leven. Vanaf het moment dat ik Diederik zag, wist ik dat hij mijn man was. Was ook één van de eerste dingen die ik tegen hem zei tot zijn grote ontsteltenis. Maar dat heb ik volgens mij al eens gedeeld. Moet oppassen dat ik mezelf niet teveel ga herhalen. We trouwden negentien jaar geleden in Delft en buiten was het 25 graden. Diederik had eindelijk ja gezegd na 2877 huwelijksaanzoeken van mijn kant. Zo ongeveer dagelijks vanaf het moment dat ik hem ontmoette. Zijn toestemming gaf hij in een winkel waar ik een roze zijde jurk bestelde, omdat ik die zo mooi vond. Toen de verkoopster zei dat het een gelegenheidsjurk was, keek ik Diederik uitdagend aan en herhaalde nogmaals: “Diederik, het is een gelegenheidsjurk...”, waarop Diederik knikte “Het is goed.”. Nou ik volledig uit mijn dak in die winkel en van geluk in zijn armen gesprongen. De verkoopster begreep in het geheel niet wat er gebeurde tot ik extatisch uitriep: “Hij wil met me trouwen!”. Eerst wilden we alleen met onze getuigen erbij trouwen, maar al snel breidde het gezelschap zich uit, niet in de laatste plaats door mijn toedoen. In stilte trouwen is niet echt mijn ding, daarvoor sta ik te graag in de belangstelling en zeker op de mooiste dag van mijn leven. Met familie en vrienden hebben we onze trouwdag gevierd aan het strand, in Paviljoen Von Wied, waar nu het huidige Beelden aan zee museum gevestigd is. In goed gezelschap op een prachtige, stemmige locatie en een ongewoon lekkere temperatuur voor de tijd van het jaar. Het is onze dag geworden en eigenlijk zou ik het best nog wel eens over willen doen, omdat ik nu veel meer waarde zou hechten aan het ceremonieel en het een mooie gelegenheid zou zijn voor de aanschaf van een weergaloze jurk. Denk niet dat Diederik na zijn "Ja, ik wil." van negentien jaar geleden nog een keer over te halen is en daar heeft hij wel gelijk in. Trouwen doe je maar één keer. Het gaat niet om de, overigens aangename en leuke, verpakkingen, maar om het verbond dat je met elkaar gesloten hebt. Daar is geen speld tussen te krijgen in ons geval, alle hobbels zijn en worden genomen. Wij zijn man en vrouw voor het leven, maar bovenal onafscheidelijke geliefden die intens veel van elkaar houden. Vanavond vieren we onze 19de trouwdag samen met onze getuigen bij onze favoriete Italiaan. Met een warme omhelzing, Nelly