Een mooie afsluiting van 2006 en een moeizaam begin van 2007

Weinig spirit om te schrijven, ik ben chagrijnig en lusteloos aan het nieuwe jaar begonnen. Katrina is actief en voor het eerst, sinds mijn ziekte, heb ik ook een verkoudheid te pakken. Mijn keel is erg pijnlijk en met een opgespoten stemband heb ik het al snel benauwd. Snotterend en sloffend breng ik de dagen door. Alle kerstglamour voorbij, in mijn huispak zonder make-up en mijn brilletje op. Buiten is het grauw en nat en binnenin stormt het. Gewoon laten gebeuren, me overgeven, dat is het beste weet ik inmiddels uit ervaring wijs geworden.

Op oudjaardag heb ik een persoonlijke mail gestuurd naar de chirurg die mij geopereerd heeft. Ik heb hem bedankt omdat hij mij in staat heeft gesteld mijn pad te kunnen lopen zoals ik dat wilde en de betekenis daarvan groot is, ook al zijn mijn medische kansen daarmee niet verbeterd. Ik heb uitgesproken dat ik hoop dat de overwegingen die voor mij zeer belangrijk zijn geweest in de toekomst kunnen bijdragen aan de besluitvorming ten opzichte van andere patiënten. In mijn geval is van het bestaande protocol afgeweken met een ongekende mentale waarde voor mijn proces. In welk vakgebied dan ook; regels en procedures zijn noodzakelijk, maar gelukkig is er genoeg bereidheid om naar de mens daarachter te kijken.

Ook al ben ik nu weinig geïnspireerd toch deel ik nog graag een hele mooie en bijzondere avond met jullie. Vorige week woensdag ben ik met mijn collega teamleden uit de retailorganisatie uit eten geweest. Een prachtige club mensen, die zoals ze zelf zeggen, voor het leven en misschien zelfs daarna met elkaar verbonden zijn. Het was een betrokken en emotionele avond waar iedereen persoonlijk terugkeek op zijn/haar afgelopen jaar. Een avond ook vol herinneringen en beschouwingen; als team gestart met heel veel bankratio en een spiritueel bevlogen ontwikkelaar. “Zij die op haar roze wolk zat en er regelmatig vanaf gebonjourd moest worden”. Hoe je als palmboom overleefd in een eikenbos, bedreigd door motorzagen, maar met je wortels in vruchtbare aarde. Hoe mooi het is om uiteindelijk thuis te komen bij jezelf. Durven te blijven staan voor je idealen, met een hart voor mensen en hard voor de zaak. Met authentieke en oprechte belangstelling voor anderen en het geloof dat succes in mensen zit en groei realiseert. Dat wij als collega’s met vallen en opstaan en de nodige blauwe plekken, gegroeid zijn en daarmee onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een avond vol warmte in een mooi gezelschap. Ons volgende etentje staat al weer gepland, verheug me erop. Voor nu; op naar een betere doorstart en meer licht, liefs Nelly