Langa

Afgelopen vrijdag hebben we een bezoek gebracht aan Langa (De Zon), één van de oudste townships in Kaapstad. Langa, met 250.000 bewoners ligt net zoals Khayelitsha, één van de grootste townships waar zo’n 1,2 miljoen mensen wonen, in de Cape Flats, een vlak gebied ten oosten van Kaapstad. Een kilometers lang hek scheidt de townships van de snelweg, of lijkt de townships, en dan met name de shacks (hutten van vaak asbest golfplaat en hout) aan het oog van de voorbij snellende toerist te onttrekken. De shacks in Langa worden zoveel mogelijk aan de rand van het woongebied weggehaald om vervangen te worden door stenen huizen. Dit oogt beter voor de toeristen als je van het vliegveld komt en richting Kaapstad rijdt... De overheid streeft ernaar om voor 2010 ieder gezin een eigen leefbare woonruimte te bieden, voorzien van water, elektriciteit en een toilet. Dit is nu nog lang niet het geval; naast de zelfgebouwde krotten hebben we woonblokken gezien waar drie gezinnen met kinderen op een kamer wonen van 25 m2. Drie stapelbedden en alle kleding in tassen ingepakt en opgestapeld tot aan het plafond. Onvoorstelbaar en daar moeten ze nog huur voor betalen ook, al is het dan maar 40 rand per maand. De armoede in de townships is naar onze maatstaven schrijnend. Met een werkeloosheidspercentage van 45% en een gemiddeld inkomen van een paar honderd rand per maand (100 rand is nu rond de 8 euro) is het leven er hard. Ook hebben veel vluchtelingen, waarvan er naar schatting miljoenen illegaal in Zuid Afrika zijn, hun toevlucht genomen in de townships. En voor hen geldt geen toekomstig recht op een fatsoenlijk onderkomen. De townships ontwikkelen zich langzaam met eigen scholen, sportfaciliteiten, werkgelegenheidsprojecten en lokale winkels, meestal in containers ondergebracht. De ontwikkelingen en de projecten die we gezien hebben zijn hoopgevend, maar vooralsnog een druppel op een gloeiende plaat. Ik voel me dubbel over ons bezoek aan Langa. Ons uitstapje had in mijn ogen een hoog ‘Koninginnedag’ gehalte (met ons in de rol van de koninklijke familie), waarbij ik me nogal ongemakkelijk voelde richting de bewoners die daar in zulke moeilijke omstandigheden leven. Bussen met toeristen die een kijkje komen nemen... Een bezoek aan een township confronteert je keihard met de ontwrichting van de zwarte samenleving door het jarenlange Apartheidsregime. Dat de townships nu een toeristische trekpleister zijn en inkomsten voor de touroperators genereren, doet wrang aan. Of snijdt het mes aan twee kanten en worden zowel de lokale bewoners als de reisorganisaties er beter van? Nu ik er geweest ben, vraag ik me ook af of we niet zelfstandig naar Langa hadden kunnen gaan. De mensen waren erg vriendelijk en gastvrij en ja we weten van het bestaan van criminaliteit en dat het er behoorlijk onveilig kan zijn, maar ik vraag me tegelijkertijd af of die verhalen niet overtrokken worden en in stand gehouden worden om de gemiddelde toerist af te schrikken. Ik vind het lastig, we hebben wel speciaal gezocht naar een organisatie die een deel van de opbrengst afstaat aan de gemeenschap.

Ben nog steeds een beetje aan het kwakkelen na mijn verkoudheid. Ik blijf last houden van vastzittend slijm en dan met name in de ochtend en de avond. Wel lukt het me beter om het op te hoesten, maar het blijft een vervelend gevoel. Ik heb dan vooral last van een reutelende adem en een benauwd gevoel. Maak ik me zorgen? Ja, best wel, het lijken de naweeën te zijn van een wekenlange verkoudheid en een keelontsteking, maar het kunnen ook de kankercellen zijn die weer flink opspelen. Laten we het niet hopen. Het vervelende is ook dat ik zo moeilijk een vergelijk kan maken tussen de verschillende klachten. Ik ben sinds mijn ziekte geen dag meer klachtenvrij en ze komen soms uit zeer onverwachte hoeken en houden weken, soms maanden aan. De 8ste april heb ik weer een volgende controle en tot die tijd probeer ik het maar zoveel mogelijk los te laten. De omgeving en de zon helpen daar zeker bij. Met een lieve groet, Nelly