Een bijgestelde blik

Vanmiddag een afspraak gehad in de VU om de behandeling door te spreken. In gesprek met onze eigen behandelend arts nogmaals de CT-scan van vorige week bekeken. Deze scan is lastig te lezen, vanwege het feit dat ik tijdens het maken ervan mijn ademhaling net niet helemaal goed heb ingehouden waardoor er enige bewegingsartefacten (onvolkomenheden) zijn ontstaan. Per saldo blijft het voor hem moeilijk om echt harde conclusies te trekken. Eigenlijk heeft hij naar aanleiding van het huidige beeld, maar over één plekje echt zijn twijfels. Zijn voorstel is om nog zes weken af te wachten, tot de volgende scan, zodat ze kunnen zien of het inderdaad iets is. Tegen die tijd is het nog steeds zo klein, dat het goed te behandelen is. Nu is het té onzeker om te zien waartegen ze zouden behandelen. Als er over zes weken inderdaad een ontwikkeling is waardoor ze tot behandeling overgaan dan denkt hij eraan om wederom te behandelen met Alimta. Diederik en ik konden ons uitstekend in zijn voorstel vinden. Ik heb geen lichamelijke klachten die een directe aanleiding vormen tot de noodzaak om in te grijpen en een verlenging van mijn behandelvrije periode met zes weken ontvang ik met open armen. We zijn beiden iets meer gerustgesteld over mijn huidige status en kunnen goed omgaan met de onzekerheid die het wachten met zich meebrengt. Ook het vooruitzicht om eventueel te gaan behandelen met Alimta stelt mij gerust. Deze laatste chemotherapie heb ik goed verdragen en kan ik nog best een keer aan. En zo loopt het dan toch weer anders dan verwacht, balanceren op de grens van… Loslaten, proberen te ontspannen en verder gaan met leven. Dat de zon mag gaan schijnen om mij stalend te begeleiden. Voor nu met een dikke zoen Nelly