Home sweet home

Afgelopen donderdag teruggekeerd in een zonnig Nederland. Fijn dat het temperatuurverschil dit keer niet zo groot was. Was wel weer blij om thuis te komen, het voelt goed aan om na een maand weer op mijn eigen stekje te zijn en in ons eigen bed te liggen. Heb inmiddels alle plaatjes die ik wil delen op het webalbum geplaatst en ik vind het een mooie weergave van ons Curaçaose verblijf. Nu ik terug ben heb ik zin om ook hier weer wat te gaan ondernemen, maar voel me daar nog niet fit genoeg voor. Heb behoorlijk wat last van een jetlag en ik kamp nog steeds met de naweeën van mijn voedselvergiftiging. Heb vorige week maandag, toen de klachten nog steeds aanhielden, onze huisarts gemaild voor een recept. Slik nu antibiotica om de hardnekkige bacterie grondig te lijf te gaan. Had ook al een huisarts bezocht op Curaçao, maar die had me slechts medicijnen gegeven om de symptomen te bestrijden en daar schoot ik niet echt veel mee op. Daarnaast was het een soort paardenmiddel dat me volledig lam legde. Toen ze me daarvoor al waarschuwden bij de apotheek dacht ik nog “Ik ben wel wat gewend de afgelopen 1,5 jaar, mij krijg je niet zo snel plat.”. Maar toen ik ’s middags nogal groggy tegen de glazen schuifpui aanknalde en echt niet meer doorhad waar ik liep, ben ik maar snel op bed gaan liggen en heb ik besloten deze medicijnen maar door de wc te spoelen. Ik was compleet van de wereld! Heb nu pas het gevoel dat ik echt herstellende ben. Jammer dat ik nu toch weer ontregeld ben net nu het zo lekker ging en mijn conditie echt aan het opbouwen was. Doe ik toch weer een klein jasje uit. Merk dat ik het heel lastig vind om ‘zomaar’ ziek te zijn, roept tegelijkertijd weer zoveel nare associaties op. Daarbij is misselijkheid uit den boze. Moeilijk om dat nog los van elkaar te zien. En ik sta weer dicht bij mijn volgende controle. Aanstaande donderdag is het weer zover en dat maakt dat ik toch al behoorlijk gespannen ben. Aan de ene kant is er vertrouwen, want het gaat in zijn geheel toch prima met me en aan de andere kant weet ik hoe verraderlijk een ziekte als kanker is. Trust the process, met hart en ziel op naar een goede uitslag donderdag. Kan niet anders dan zo zijn op de 40ste verjaardag van mijn jongste zus. Geef de engelen maar een mooie opdracht, tot donderdag, zoen Nelly