Unda ta nos?

Een warme passaat waait om mijn oren, de honden van de buren slaan aan en er is net een driemaster aangemeerd. Het uitzicht is adembenemend; een vergezicht over het Spaanse water, de zee en de Tafelberg, die ze sinds jaar en dag aan het afgraven zijn. Kunnen wij mensen niet een keer met onze tengels ergens van afblijven? De zeilschool heeft zijn kinderen het water opgestuurd en keurig achter elkaar zeilen zij hun rondjes. Voorzichtig voel ik met mijn tenen de temperatuur van het water voordat ik besluit me onder te dompelen in ons tijdelijke zwembad. Diederik reikt me een zongerijpte smoothie aan die we genoeglijk aan de rand van het zwembad opdrinken, luisterend naar het gekwetter van de overscherende parkieten. Nog even en ik mag weer naar mijn vrienden de dolfijnen, de dolfijn in mij is opgewonden en kan niet wachten tot het zover is. De dagelijks bezorgde krant lees ik in de schaduw van het huis om geen belangrijk wereldnieuws te missen. ‘Dove wil geen magere vrouwen meer in hun reclames, maar stelt wel een bovengrens met een BMI van 25. Een vrouw in Zuid Afrika heeft het kind van haar ex-partner laten vermoorden en krijgt haar welverdiende straf. De klanten van Abn Amro zijn ongerust en organiseren zich. Het stukje snelweg A-4 Midden Delfland kost circa 100 miljoen per kilometer en minister Eurlings moet een beslissing nemen. De pioenrozen zijn er drie weken eerder, dus waarmee maak je moeder dit weekend blij? Koningin Beatrix krijgt een gigantische moederdagtaart aangeboden en het regent, eindelijk’… Het is zover, als eerste ben ik in het water bij de dolfijnen, vol verwachting en helemaal klaar voor onze ontmoeting. Dit keer zijn ze wat minder geïnteresseerd in onze aanwezigheid dan de vorige keer. Copan de enige man in de groep is vandaag niet weg te slaan bij Deedee en haar dochter en hij stuurt de andere drie vrouwtjes zodra ze in zijn zicht komen direct weg. Het is een gaan en komen, met speelsheid, maar zonder de intimiteit van de vorige keer. Ik voel in eerste instantie enige mate van teleurstelling, maar vind dat tegelijkertijd zo onterecht. Ik wil niets liever dan de dolfijnen zoveel als mogelijk in hun natuurlijke omgeving ontmoeten en als zij er dan even minder zin in hebben dan past daar geen teleurstelling bij, maar respect voor wie ze zijn en dankbaarheid voor hun nabijheid. Ik ben een zeer gelukkig en bevoorrecht mens die voor de tweede keer in drie maanden een ontmoeting mag hebben met deze prachtige dieren, deze bijzondere wezens. Ontroering valt me ten deel. Het is al donker als we huiswaarts keren. Ik knijp in mijn armen, ik droom niet, nee het zijn ook geen hallucinaties, het is echt. Met een zonnige tropische groet en heel veel dolfijnenenergie, liefs Nelly