Nos fakansi kantu

www.youtube.com/v/2A2Jt4WOxN8

Somewhere over the rainbow
Way up high
And the dreams that you dreamed of
Once in a lullaby

Somewhere over the rainbow
Blue birds fly
And the dreams that you dreamed of
Dreams really do come true

Someday I'll wish upon a star
Wake up where the clouds are far behind me

Where trouble melts like lemon drops
High above the chimney tops thats where you'll find me oh
Somewhere over the rainbow bluebirds fly
And the dream that you dare to, why, oh why can't I?

Well I see trees of green and
Red roses too,
I'll watch them bloom for me and you
And I think to myself
What a wonderful world

Well I see skies of blue and I see clouds of white
And the brightness of day
I like the dark and I think to myself
What a wonderful world

The colors of the rainbow so pretty in the sky
Are also on the faces of people passing byI see friends shaking hands
Saying, "How do you do?"
They're really saying, I...I love you
I hear babies cry and I watch them grow,
They'll learn much more
Than we'll knowAnd I think to myself
What a wonderful world (w)oohoorld

Someday I'll wish upon a star,
Wake up where the clouds are far behind me
Where trouble melts like lemon drops
High above the chimney top that's where you'll find me
Oh, Somewhere over the rainbow way up high
And the dream that you dare to, why, oh why can't I?

Met dank aan Annemieke en Israel Ka'ano'i Kamakawiwo'ole

Con ta bai?

Hopi bon, danki. De oplettende lezer heeft vast al gezien dat de eerste beelden weer op mijn webalbum staan, het zal hier niet bij blijven, maar het geeft alvast een impressie van ons verblijf hier op Curaçao. De schone lucht doet me erg goed, geen last van ontstoken neusslijmvliezen, geen benauwdheid en vol baan voor een ontwikkelende rechterlong die inmiddels een groot deel van mijn ontbrekende reserves heeft overgenomen. "Mooi krachtig lichaam, ik ben je dienstbaar en eer je". Als je hier bent merk je pas hoe ongezond het Rotterdamse c.q het Nederlandse klimaat is. Ook al brengt de olieraffinaderij hier een hoop milieu ellende, waar een deel van de bevolking echt door wordt geteisterd en kan de gemiddelde ‘Toyota Kyoto’ wel een APK keuring gebruiken, de passaat laat het overwaaien en voert genoeg zilte, schone en warme lucht aan. Een groot contrast met de Rotterdamse smog, die als een grijze deken boven de stad hangt. Als je met een boot de zee op gaat en je ziet in de verte een grote grijze muur dan weet je daar ligt Rotterdam. Een prachtige stad onder de verstikkende rook van de Maasvlakte. Hoe bedoel je een tweede? Bah, ik wil frisse lucht! We worden ons gelukkig steeds meer bewust van de gevolgen van onze welvaart op het milieu, op onze gezondheid, maar kunnen we het nog stoppen? Kunnen we ‘eco-anderen’, onze economie op een andere wijze voortzetten. Niemand wil minderen, maar kan het misschien anders? Met meer aandacht voor het milieu, onze gezondheid en het welzijn van anderen, van iedereen op deze planeet; samenwerkend aan een toekomstig leefklimaat waar de generaties na ons ook nog een bestaan hebben. Ja, ik weet het, het begint bij mezelf, nog in de marges, maar het begin is er; met biologische voeding, geen eten weggooien, door de auto wat vaker te laten staan, ons stroomverbruik te minderen, gescheiden afval, onze goede doelenbijdrage en geen papiertje op straat. www.klimaatneutraal.nl Een bescheiden bijdrage, als je het al een bijdrage wilt noemen en er is nog zoveel meer dat ik niet doe, denkend aan mijn dagelijkse verkwikkende ochtenddouche en relaxte avondbad en niet te vergeten de vele vliegtripjes die ik het afgelopen jaar heb gemaakt. Ook bij mij kost veranderen tijd, maar de bezinning en goede wil zijn er, op naar een volgend stapje en nog één en… Ik heb geleerd dat alle kleine beetjes helpen en dat veranderingen per definitie in het klein beginnen. In zijn boek ‘De dans der Verandering’ schrijft Peter Senge: "Gemeenschappelijk commitment aan verandering ontwikkelt zich slechts als mensen hun persoonlijke aspiraties ontdekken, zich daarvoor inzetten en het collectieve vermogen ontwikkelen om gemeenschappelijke aspiraties op te bouwen". Samen zijn we meer! Pasa un bon dia, sunchi Nelly

Drumi Dushi

Yvon schoot vanmorgen hard in de lach terwijl ik midden in een verhaal was over mijn persoonlijke ervaringen binnen de zorg en hoe die beter kan. Dat het niet altijd een kwestie is van meer geld erbij, maar soms ook een andere manier van werken. Was ik niet duidelijk, of had ik iets grappigs gezegd? Geen van beide opties leek me waarschijnlijk. Nee, ze moest lachen omdat ik met mijn handen in mijn zij heel overtuigend stond te vertellen met zoals zij het noemt mijn werkhouding. Je bent weer helemaal de manager zei ze. En verdomd ik voelde het gebeuren, mijn passie als iets me aan het hart gaat, de kracht die ik dan graag nog even bijzet en mijn stem op volle toeren. Mijn stem, ook hier weer een wonder, is momenteel hartstikke goed, ik heb geen idee hoe dit kan, maar hij klinkt als een klok. Kan zelfs weer zingen, voor wie het wil horen. Van de week nog, toen een colonne kakkerlakken een slooppand uitvluchtte en Willemstad onveilig maakte. Met walging ontsprong ik de dans om er één tussen mijn tenen te krijgen. Vijf pubers die op een bankje toekeken lachten me toe en één van de jongens zei vrolijk: “Ik geloof dat er net eentje in je tasje is gekropen.” Waarop ik spontaan begon te zingen:

La cucaracha, la cucaracha
Ya no puede caminar
Porque no tiene, porque le falta
Marijuana que fumar..

Hadden ze even niet terug van die rare dansende en luid zingende vrouw uit Holland. Kreeg de lachers op de hand en niet in de laatste plaats door de afsluitende zin. Yvon en Ton vieren vakantie met ons op het eiland waar de zon altijd schijnt en de onderwaterwereld adembenemend mooi is. Ik kan weer snorkelen als vanouds en dat is genieten. De eerste minuten in het water mijn ademhaling reguleren, vertrouwen krijgen en daarna flipper ik gestadig door de branding naar open water.Tot aan de drop off want daar durf ik niet verder, te donker, te diep, noem het maar omgekeerde hoogtevrees. Op sommige plekken zijn de vissen zo vertrouwd met mensen, vanwege het feit dat ze veelvuldig gevoerd worden, dat ze nog net niet tegen je duikbril aantikken voor hun volgende hapje. Toen ik gisteren met wat verlepte frietjes het water in ging, hapte een enkele vis het lekkers gewoon uit mijn hand. Ik geniet met volle teugen met een conditie om te zoenen. Begin het al weer een beetje normaal te vinden, begin te vergeten hoe het is om ziek te zijn. Voel me daar ook wel wat ongemakkelijk bij, weet het nog niet helemaal te plaatsen. Wie had kunnen denken dat ik hier zou komen, dat ik me zo goed zou voelen, zo kon genieten. Niemand, ik ook niet al heb ik er hard voor gewerkt om hier te zijn. Naar aanleiding van mijn log over Abn Amro schreef een collega mij terug dat hij mij weer strijdbaar vond. Ik begrijp heel goed waar hij op doelt, maar zo strijdbaar als ik ben in mijn proces tegen kanker, is de titanen een melkweg voorbij. Geen harde of verbeten strijd, maar zeer gefocused op datgene wat ik wil bereiken en wat daar voor nodig is, met zachtheid en liefde, voor mezelf en anderen en gelovend in een onbestemde, universele kracht. Mijn dankbaarheid voor dit moment, voor deze vakantie, voor mijn geliefden, voor mijn welzijn is onmetelijk groot. Bon nochi, drumi dushi ! Ku tur mi amor Nelly

Unda ta nos?

Een warme passaat waait om mijn oren, de honden van de buren slaan aan en er is net een driemaster aangemeerd. Het uitzicht is adembenemend; een vergezicht over het Spaanse water, de zee en de Tafelberg, die ze sinds jaar en dag aan het afgraven zijn. Kunnen wij mensen niet een keer met onze tengels ergens van afblijven? De zeilschool heeft zijn kinderen het water opgestuurd en keurig achter elkaar zeilen zij hun rondjes. Voorzichtig voel ik met mijn tenen de temperatuur van het water voordat ik besluit me onder te dompelen in ons tijdelijke zwembad. Diederik reikt me een zongerijpte smoothie aan die we genoeglijk aan de rand van het zwembad opdrinken, luisterend naar het gekwetter van de overscherende parkieten. Nog even en ik mag weer naar mijn vrienden de dolfijnen, de dolfijn in mij is opgewonden en kan niet wachten tot het zover is. De dagelijks bezorgde krant lees ik in de schaduw van het huis om geen belangrijk wereldnieuws te missen. ‘Dove wil geen magere vrouwen meer in hun reclames, maar stelt wel een bovengrens met een BMI van 25. Een vrouw in Zuid Afrika heeft het kind van haar ex-partner laten vermoorden en krijgt haar welverdiende straf. De klanten van Abn Amro zijn ongerust en organiseren zich. Het stukje snelweg A-4 Midden Delfland kost circa 100 miljoen per kilometer en minister Eurlings moet een beslissing nemen. De pioenrozen zijn er drie weken eerder, dus waarmee maak je moeder dit weekend blij? Koningin Beatrix krijgt een gigantische moederdagtaart aangeboden en het regent, eindelijk’… Het is zover, als eerste ben ik in het water bij de dolfijnen, vol verwachting en helemaal klaar voor onze ontmoeting. Dit keer zijn ze wat minder geïnteresseerd in onze aanwezigheid dan de vorige keer. Copan de enige man in de groep is vandaag niet weg te slaan bij Deedee en haar dochter en hij stuurt de andere drie vrouwtjes zodra ze in zijn zicht komen direct weg. Het is een gaan en komen, met speelsheid, maar zonder de intimiteit van de vorige keer. Ik voel in eerste instantie enige mate van teleurstelling, maar vind dat tegelijkertijd zo onterecht. Ik wil niets liever dan de dolfijnen zoveel als mogelijk in hun natuurlijke omgeving ontmoeten en als zij er dan even minder zin in hebben dan past daar geen teleurstelling bij, maar respect voor wie ze zijn en dankbaarheid voor hun nabijheid. Ik ben een zeer gelukkig en bevoorrecht mens die voor de tweede keer in drie maanden een ontmoeting mag hebben met deze prachtige dieren, deze bijzondere wezens. Ontroering valt me ten deel. Het is al donker als we huiswaarts keren. Ik knijp in mijn armen, ik droom niet, nee het zijn ook geen hallucinaties, het is echt. Met een zonnige tropische groet en heel veel dolfijnenenergie, liefs Nelly

Werknemer, klant en aandeelhouder(tje)

Met welke pet op zal ik reageren op alle ontwikkelingen rondom Abn Amro? Met mijn groengele hart dan maar want die vertegenwoordigt nog het meest mijn relatie met Mijn bank. Ook al is de afstand nu iets groter sinds ik ziek thuis ben, mijn verbondenheid en ook gebondenheid blijft. Mijn bank is het mooiste bedrijf waar ik ooit voor gewerkt heb en ik ben in de luxe positie geweest om aan de wieg te hebben gestaan van een aantal mooie nieuwe ontwikkelingen binnen de bank. Niet in de laatste plaats mijn eigen ontwikkeling. Mijn passie, ongelimiteerde inzet en loyaliteit heb ik daarvoor teruggeven en met liefde. Deze prachtige bank die geen moment van mijn zijde is geweken nu ik ongeneeslijk ziek ben en mij nog altijd stimuleert om terug te komen. Nog dagelijks word ik omringd door vele hartverwarmende reacties van collega’s, zij vertegenwoordigen voor mij de ziel van onze organisatie. Dat mooie bedrijf staat in de uitverkoop? Kom nou, het is niet waar! Ja, het raakt me en ik voel me machteloos, wat kan ik doen? Behalve trouw blijven als medewerker, klant en aandeelhouder(tje). Het is een onbegrijpelijk schouwspel en nauwelijks nog te volgen voor de leken onder ons, waartoe ik mezelf in deze beschouwing ook reken. Jarenlang zijn de aandeelhouders voorop gesteld, maar zij hebben, in hun ogen, tot een paar weken terug te weinig rendement gezien. Hoe schrijnend nu een relatieve kleine aandeelhouderspartij als TCI zich weert en daarmee een aan,- en verkoopstorm heeft gecreëerd, het aandeel met ruim 40% is gestegen. Hoe kan het vraagt iedereen zich af? Dat vraag ik me ook af, maar tevens vraag ik me af hoe het kan dat aandeelhouders en commissarissen jarenlang hebben toegezien dat doelstellingen niet werden behaald, de strategische koers nogal eens wijzigde en reorganisatie op reorganisatie werd gestapeld? Geen echte voorbodes van een lange termijn visie voor welke onderneming dan ook. Nu is iedereen in rep en roer en terecht, de wijze waarop De bank nu ‘verhandeld’ wordt is Abn Amro en Nederland onwaardig. Mijn bank, Onze bank verdient beter. Onze klanten, onze medewerkers en zelfs onze aandeelhouders verdienen beter. Laat iedereen zijn verantwoordelijkheid nemen in een breder belang dan alleen eigen belang en kiezen voor een toekomst die onze historie rechtvaardigt. Kiezen voor een toekomst waar mijn collega’s elke dag weer, zoals ze al jaren doen, met passie werken voor Onze klant. Mijn omhelzing is vandaag voor jullie en mijn groengele hart ook! Liefs Nelly