Dushi Korsou, deel 2

Dinsdagochtend zijn we teruggekomen van een fantastische vakantie op Curaçao! Alles was perfect en zoals Yvon het uitdrukte: “één groot cadeau” en zo voelde ieder van ons het. Terugkomen was dan ook niet makkelijk, ik heb gisterenavond hard moeten huilen vanwege de confrontatie met de koude werkelijkheid. Ook waren er tranen van dankbaarheid, ik heb intens genoten van ons samenzijn, de dolfijnen, de zon, het licht, de vogels, de kleuren, de geluiden en de zee. Twaalf dagen lang bestond er even geen kanker! We waren allemaal ontspannen en niemand hoefde dit keer rekening te houden met mij, heerlijk, ieder van ons weer in zijn gewone doen en laten. Zelfs de kleine irritaties die zo af en toe kunnen optreden in een gezelschap van drie zussen kregen de ruimte.Voor mij was dat een bijzonder teken, alledaagse patronen en gewoonten waren weer terug. Hoe mooi kan het gewone leven zijn en zeker in een omgeving zoals op Curaçao. Ik heb nauwelijks klachten gehad in de vakantie en des te opvallender is het dat nu ik thuis ben de gebruikelijke klachten weer helemaal terug zijn. Is dit de wonderlijke werking van mijn geest?

Een onvergetelijke ervaring, naast het snorkelen met Chabelita en Bonnie, was de sunset snorkel met de andere dolfijnen. Om 17.30 uur mochten we het water in met Deedee, Lina, Copan, Teresa, Tela en Annie. We mochten in een gedeelte van de lagune zwemmen om het territorium van Copan, de enige mannelijke dolfijn in het gezelschap te respecteren. Geen vis, geen fluitjes, geen instructies en in de vrije tijd van de dolfijnen, dus het was afwachten of ze prijs stelden op ons gezelschap. George de dolfijntrainer observeerde ons vanaf de kant en heeft foto’s gemaakt. Het was overweldigend, de dolfijnen, maar ook wij waren op ons best. George zei later, het kon niet beter: "ten out of ten" en zo hebben we het ook ervaren. Ze waren de hele tijd bij ons en lieten zich van alle kanten aanraken en omarmen. Teresa, het dominante vrouwtje van de groep is een lange tijd bij mij geweest en ze lag al die tijd stil naast me, ik met mijn armen helemaal om haar heen. Later stootte ze me met haar hoofd telkens zachtjes aan en ze stond zo'n beetje recht voor me. Zo ontroerend, ik krijg de beelden niet meer uit mijn hoofd. Copan, het enige mannetje in de groep en Diederik vonden elkaar en dat was mooi om te zien. DeeDee en haar dochter Lina waren niet bij Anjel weg te slaan, zorgzame moeders die elkaar verstaan? Zo waren er veel contactmomenten en allemaal even bijzonder. Na afloop zeiden we tegen elkaar: "Wat nu nog, wat kan er nog mooier zijn dan deze ervaring en hoe kunnen we dit delen met anderen? Het is niet te vertellen wat we net ervaren hebben". Yvon vroeg 's avonds nog aan mij: "Nelly gaat die glimlach nog een keer van je gezicht?" Voorlopig niet!

Als je op Curaçao bent ga dan zeker even op bezoek bij de Dolphin Academy, je krijgt iets heel bijzonders mee wat je altijd bij zal blijven. De dolfijnen leven er op een natuurlijke wijze en worden bijzonder gerespecteerd door alle medewerkers van de Dolphin Academy. De lagunes, in de zee afgezet, waarin de dolfijnen leven zijn ruim en niet opgedeeld in verschillende individuele ruimtes. Zodoende behouden de dolfijnen te allen tijde hun recht om een programma te staken, door simpelweg weg te zwemmen uit het gebied waar de bezoekers zich bevinden. De Academy beschouwt hun open water programma als symbolisch voor de coöperatieve relatie die ontwikkeld is tussen de trainers en de dolfijnen. Aangezien de dolfijnen de trainers dagelijks vergezellen in excursies in de open zee, zijn ze vrij om te gaan of om met ze terug te keren naar “huis”. “Thuis" hebben de dolfijnen een sociaal dynamische omgeving. De individuele dieren van de Dolphin Academy tonen natuurlijk associatie patronen onder elkaar. Ze hebben ook hun vermogen behouden om te jagen en zichzelf te voeden. Bovendien leren moeders hun baby’s ook om vis te vangen net zoals ze dat zouden doen in het wild.

Met dank aan Laetitia, Jeanette, George, Franca en alle dolfijnen, het was ongelooflijk mooi! Liefs en dikke kus van Nelly

PS Eén foto van echte dolfijnliefde staat al in mijn album en binnenkort kunnen jullie via een weblink nog vele andere mooie plaatjes zien van ons verblijf op Dushi Korsou