Stralend licht

Morgen vliegen we het licht tegemoet. Verheug me op het moment waarop we het vliegtuig verlaten en de warme wind als een deken over ons heen valt. Mijn koffer, vol zomerkleren, teenslippers, boeken, de mascottes die overal mee naar toe reizen en niet te vergeten mijn dolfijnenuitrusting: een snorkel, flippers en duikbril, staat bij de deur te wachten klaar voor vertrek.. We gaan genieten en laten de kou zonder problemen achter ons. Voor wie een kijkje wil nemen in ons verblijf: www.papagayo-beach.com Tot over twee weken, lieve groet Nelly

Vriendelijk licht
zachtaardig licht
zoet licht.

Onbetaalbaar
in geen steeg
en aan geen strand
en van geen koningin
te kopen licht.

Kortstondig licht
een dag ben je
dan doof je.

Maar in jou leef ik
de komende gaande
verijdelde uren,
de onrust van de liefde
de zeker onzekere
minuten van liefde.

Huub Oosterhuis

Nog twee suggesties om te bekijken;
Afgelopen zondag was er een programma over longkanker op RTL met onder andere Josine van Dalsum en mijn behandelend longarts professor Smit. In het archief kun je de uitzending over een paar dagen terugzien www.rtl.nl/programma/mensenlijf

Dr. Ervin Lazlo, wetenschapper, filosoof, musicus en auteur, werd meermalen onderscheiden voor zijn inzet voor het verbeteren van de mondiale verstandhouding. Hij is de oprichter van de Club van Boedapest, die over de hele wereld projecten ondersteund die gericht zijn op een duurzame samenleving. Hij heeft tientallen boeken geschreven, waaronder: Kosmische visie en Je kúnt de wereld veranderen. Als je op onderstaande link klikt zie je een interview met Lazlo uitgezonden door de Ikon
http://cgi.omroep.nl/cgi-bin/streams?/tv/ikon/alziendoog/bb.20061231.asf

Een hele opluchting

Goed nieuws, op de CT-scan waren geen afwijkingen te zien in mijn rechterlong en ook mijn andere organen zien er goed uit. Het goede beeld van een paar weken terug werd wederom bevestigd. Katrina heeft goed werk gedaan. Wat een opluchting, ik had rekening gehouden met slechter nieuws, gezien mijn klachten van de afgelopen tijd. Volgens de longarts hebben mijn klachten toch nog te maken met de gevolgen van mijn verkoudheid, maar wel even goed in de gaten houden. Vooralsnog hoef ik pas over zeven weken weer terug te komen. We kunnen nu met een rustig en opgeruimd gevoel op vakantie gaan. Ik kan jullie niet zeggen hoe groot de spanning vanmorgen weer was, begon eigenlijk een paar dagen geleden al. Iedereen die aan mij vroeg de afgelopen dagen hoe laat ik dinsdag in het ziekenhuis moest zijn, poeierde ik af met de opmerking; “geen idee, daar wil ik nog even niet mee bezig zijn”. Maar ondertussen knaagde een onbestendig gevoel een gat in mijn welzijn. Vanmorgen, in een file van 13 kilometer bereikte mijn spanningsboog bijna het ‘knappunt’ en ook in het ziekenhuis waren de wachtrijen weer lang. Wachten, wachten en wachten……….. dit keer op een zucht van verlichting. Aan alle engelen om mij heen; dank jullie wel, ik voel me een gedragen, gelukkig en blij mens. Blijf graag onder jullie vleugels. Kijk even mee in mijn fotoalbum, daar zie je vandaag de engelen aan het werk in Spanje, geïnstrueerd en gefotografeerd door mijn vriendinnetje Brigitte. Voor nu houd ik het kort want het zonnetje wacht buiten, maar ik kom zeker nog even terug voor onze vakantie.

Wil jullie niet onthouden dat ik een aantal zeer enthousiaste ex-rokers heb gesproken die zijn gestopt met roken door hun wil en het volgen van één van onderstaande trainingen. Dus voor iedereen die wil stoppen met roken, maar bij wie het nog steeds niet lukt, de volgende trainingen geven inzicht in hoe de verslaving werkt, zichzelf in stand houdt en hoe je daar in een keer uit kan stappen. Doen dus! Ga naar www.deopluchting.nl of www.allencarr.nl

Succes en veel liefs voor nu, Nelly

Een bijzonder mooi vooruitzicht

Twee bijzonder lieve vrouwen hebben mij een prachtig cadeau gegeven, waarvan de tranen over mijn wangen biggelden. Ik mag op Curaçao na openingstijd gaan zwemmen/snorkelen met de dolfijnen bij de sunset. Samen met DeeDee, haar dochter Lina, Copan, Teresa, Tela en Annie in het water. De dolfijnen krijgen geen vis dus echte spontane ontmoetingen en daarnaast mag ik als ‘proefkonijn’ Bonnie en haar nieuwe baby Chabelita ( 1 november 2006 geboren) weer laten wennen aan de interactie met mensen. Deze twee zwemmen in een apart bassin en de kraamtijd is zo langzamerhand over. De ‘sunset snorkel’ is altijd erg speciaal, omdat de dolfijnen dan helemaal zichzelf zijn zowel naar de mens als naar elkaar. Ik zag al uit naar deze reis en de extra dimensie die de vakantie nu mee krijgt is wel heel bijzonder. Mijn vorige zwempartij met de dolfijnen was al zo speciaal en koester ik nog steeds in mijn hart dat ik bijna niet kan overzien wat ik straks ga beleven. Droom er van. Wat zijn er toch veel mooie mensen in mijn leven die zo liefdevol geven. Ik koester jullie. Naar de dolfijen http://www.dolphin-academy.com

Mijn verkoudheid begint zo langzamerhand op zijn eind te lopen en dat geeft weer lucht en ruimte. Ben nog niet helemaal van mijn klachten af en nu maar hopen dat dit nog steeds een restje verkoudheid is. Aanstaande dinsdag ga ik weer naar de VU voor een CT-scan en ik vraag alle lichtjes in het universum weer te stralen. Ik hoop zo dat de resultaten van de vorige keer bestendigd worden zodat ik rustig en vrij op vakantie kan. Ik gun het mezelf, Diederik en mijn zussen zo, we hebben het verdiend. Kan alle positieve energie weer gebruiken op weg naar een goed resultaat van mijn laatste chemotherapie. Tot dinsdag, lieve groet Nelly

Vlieg op

Dat roep ik dagelijks naar mijn verkoudheid die van geen ophouden weet. Zere keel, hoesten en vooral de benauwdheid die mij parten speelt. Ik word angstig als ik bedenk dat dit mijn voorland kan zijn. Laat het niet waar zijn, laat dit me bespaard blijven. Het gevoel dat je geen lucht meer krijgt als een slijmprop je keel blokkeert is vreselijk. Elke keer weer ontstaat er een klein paniekmoment om vervolgens weer naar lucht te kunnen happen. Ik wil wel eens even met rust gelaten worden, ik ga mijn beklag doen bij de antikanker beweging! Gelukkig hebben we een mooi vooruitzicht om naar uit te zien. Eind deze maand vliegen Diederik en ik met Anjelle en Yvon naar Curaçao. De zussendag is verlengd met twaalf dagen in tropische sferen. Het eiland van Diederik waar wij graag vorig jaar zijn 50ste verjaardag hadden gevierd. We hebben een huis gehuurd van alle gemakken voorzien met een grote veranda om in onze luie stoelen over de Caraïbische zee uit te kunnen kijken. Het heldere licht, de warme zon, de speelse dolfijnen, de blauwe zee, de prachtige onderwaterwereld, de verkoelende drankjes... Ik doe mijn ogen dicht en geniet alvast. Nu goed voor mezelf zorgen om fit te zijn voor de vliegreis, het enige waar ik tegen opzie. Ik was al niet dol op vliegen en in mijn huidige conditie is het best afzien. Slaappilletjes mee en verstand op nul. Na tien uur wacht het tropisch paradijs. Ik wens jullie een fijn weekend en veel liefs Nelly

PS Tip van de dag: ICE nummers : zeer handig
Een verpleegkundige heeft opgemerkt dat heel dikwijls bij een ongeluk, de personen een GSM bij zich hebben, maar het urgentiepersoneel weet soms niet welke persoon te contacteren uit deze grote lijst met telefoonnummers. Het zou dus een goed idee zijn, dat er één standaardnaam is die overeenstemt met de te bellen persoon.
Hij stelt voor dat iedereen in zijn GSM een adres creëert onder de naam "ICE" (In Case of Emergency )Onder deze naam sla je het telefoonnummer op van de persoon die gebeld moet worden in geval van nood. DIT IS INTUSSEN AL INTERNATIONAAL ERKEND ALS AFKORTING Vanaf dan weten de politie, de ambulanciers, de dokter, enz... steeds wie ze moeten bellen. Indien je verschillende nummers wil opslaan, maak dan gebruik van de namen ICE1, ICE2, ICE3,...

Een mooie afsluiting van 2006 en een moeizaam begin van 2007

Weinig spirit om te schrijven, ik ben chagrijnig en lusteloos aan het nieuwe jaar begonnen. Katrina is actief en voor het eerst, sinds mijn ziekte, heb ik ook een verkoudheid te pakken. Mijn keel is erg pijnlijk en met een opgespoten stemband heb ik het al snel benauwd. Snotterend en sloffend breng ik de dagen door. Alle kerstglamour voorbij, in mijn huispak zonder make-up en mijn brilletje op. Buiten is het grauw en nat en binnenin stormt het. Gewoon laten gebeuren, me overgeven, dat is het beste weet ik inmiddels uit ervaring wijs geworden.

Op oudjaardag heb ik een persoonlijke mail gestuurd naar de chirurg die mij geopereerd heeft. Ik heb hem bedankt omdat hij mij in staat heeft gesteld mijn pad te kunnen lopen zoals ik dat wilde en de betekenis daarvan groot is, ook al zijn mijn medische kansen daarmee niet verbeterd. Ik heb uitgesproken dat ik hoop dat de overwegingen die voor mij zeer belangrijk zijn geweest in de toekomst kunnen bijdragen aan de besluitvorming ten opzichte van andere patiënten. In mijn geval is van het bestaande protocol afgeweken met een ongekende mentale waarde voor mijn proces. In welk vakgebied dan ook; regels en procedures zijn noodzakelijk, maar gelukkig is er genoeg bereidheid om naar de mens daarachter te kijken.

Ook al ben ik nu weinig geïnspireerd toch deel ik nog graag een hele mooie en bijzondere avond met jullie. Vorige week woensdag ben ik met mijn collega teamleden uit de retailorganisatie uit eten geweest. Een prachtige club mensen, die zoals ze zelf zeggen, voor het leven en misschien zelfs daarna met elkaar verbonden zijn. Het was een betrokken en emotionele avond waar iedereen persoonlijk terugkeek op zijn/haar afgelopen jaar. Een avond ook vol herinneringen en beschouwingen; als team gestart met heel veel bankratio en een spiritueel bevlogen ontwikkelaar. “Zij die op haar roze wolk zat en er regelmatig vanaf gebonjourd moest worden”. Hoe je als palmboom overleefd in een eikenbos, bedreigd door motorzagen, maar met je wortels in vruchtbare aarde. Hoe mooi het is om uiteindelijk thuis te komen bij jezelf. Durven te blijven staan voor je idealen, met een hart voor mensen en hard voor de zaak. Met authentieke en oprechte belangstelling voor anderen en het geloof dat succes in mensen zit en groei realiseert. Dat wij als collega’s met vallen en opstaan en de nodige blauwe plekken, gegroeid zijn en daarmee onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een avond vol warmte in een mooi gezelschap. Ons volgende etentje staat al weer gepland, verheug me erop. Voor nu; op naar een betere doorstart en meer licht, liefs Nelly