Een dijk van een stem!

Sinds gisterenavond loop ik non-stop zingend en pratend rond. Afgelopen dagen klonk ik als een oude schorre kikker, maar ineens was gisterenavond mijn geluid weer terug. Ongelooflijk, dit had ik niet durven hopen. Dinsdag is mijn stemband ingespoten en ik kan jullie vertellen, dat was geen pretje. Met een camera door je neus richting je keel en dan niet mogen kokhalzen, zelfs niet slikken. Dit alles om de arts toegang te geven om met een kromme, dikke naald via de buitenkant van mijn strottenhoofd, de stembanden te bereiken. Ik kan me voorstellen dat menig mens voor deze behandeling onder narcose gebracht moet worden. Mijn meditatie ervaring bracht me de rust en de concentratie om niet in volslagen paniek om me heen te gaan meppen en de artsen hun werk te laten doen. Als een braaf kind werd ik toegesproken dat ik het toch erg goed deed en ik maar denken, doe het zelf maar eens. Maar alles voor het goede doel en daar vertrouwde ik volledig op. De eerste stemgeluiden vielen nog niet mee, alhoewel de filmbeelden lieten zien dat het resultaat goed te noemen was. Alleen aan de bovenkant van de stembanden werd er geen verbinding gemaakt, omdat bij de linkerstemband het kraakbeen is ingezakt. Dus toen was het even afwachten op wat er de dagen daarna zou gaan gebeuren en ik was er dan ook eigenlijk niet op voorbereid dat het alleen maar slechter werd. Maar zoals met elke ingreep, ook al was deze klein, heb je te maken met een herstelperiode. Ik moest direct terugdenken aan het moment waarop ik, 24 jaar geleden, voor het eerst mijn gecorrigeerde flaporen zag. Twee paarse bloemkolen die verfrommeld tegen mijn hoofd geplakt lagen. De arts kon nog niet eens vragen hoe ik het vond of ik barstte al in tranen uit en ik riep snikkend dat ik mijn oude oren terug wilde. Hij wist me gerust te stellen en inderdaad mijn oren kwamen weer helemaal in de oude vorm terug en keurig tegen mijn hoofd gelegen. Met betrekking tot mijn stembandbehandeling heeft de arts dit keer zelf mijn 'boter bij de vis verwachting' gemanaged. Hij had gezegd dat ik direct het resultaat zou kunnen horen en daarnaast heeft hij geen informatie gegeven over wat ik in de dagen daarna zou kunnen verwachten. Enfin, om het kort te houden het is een feestje geworden; een verrukking om zonder moeite te kunnen praten en zingen. Om vast te stellen dat ik voor 80% mijn oude stem terug heb en het praten nog steeds niet verleerd ben. Dat het geen energie meer kost en spreken weer vanzelf gaat. Ben benieuwd waarneer ik dit weer de gewoonste zaak van de wereld ga vinden? Af en toe maar even luisteren naar wat oude opnames om mijn nieuw verkregen stem te blijven waarderen. Ik klink weer als een klok. Niet allemaal gaan bellen hoor anders ben ik bang dat het feestje van korte duur is, maar je zou me eens moeten horen. Ik zal de komende tijd wel weer gevraagd worden om mijn mond dicht te houden, kan niet wachten, lekker toch! Voor nu allemaal een fijn weekend gewenst en een stemmige en liefdevolle groet van Nelly