Sinterklaas

Al jaren gaat de Sint aan mijn deur voorbij
maar gisteren, zowaar een pakje, ik helemaal blij.
Postbode Jan, met een kleur, het is van de VU
Vragend, weet je het zeker, "Wil je dit nu?".
Ja, had dan zelf nog een dag gewacht
te nieuwsgierig naar wat er voor mij was gebracht.
Had ik een prijs gewonnen als patiënte van het jaar?
voor onberispelijk gedrag, ja, zeg het maar.
Of was het vanwege het meewerken aan hun KTO?
Nog steeds geen idee, ik vond het maar zo, zo....
Dus dan de envelop maar opengerukt
en vervolgens zat ik minuten ademloos gebukt.
Boven een pakket CT-scans van het Havenziekenhuis uit oktober 2005
wat een schrikwekkend beeld, een halve witte long in mijn lijf.
Wit is het alarm voor foute cellen
het waren er ongelooflijk veel, niet te tellen.
Voor de longarts toentertijd, was dit waarschijnlijk al gesneden koek
terwijl hij mij voorzichtig stapje voor stapje meenam in de gevarendriehoek.
Ik had die eerste foto's nog nooit gezien
het deed me veel en ik telde tot tien...
Onmiddellijk de vraag: "Hadden ze bij dit beeld die kijkoperatie wel moeten doen?"
stop, niet verder denken, dit doet me geen goed, ik kan niet meer terug, dat was toen.
Ik ga nooit iets uit de weg en wil alles zien en weten.
maar nu werd ik wel heel hard terug in de tijd met de nodige vraagtekens gesmeten.
Een begeleidende brief, wat een kleine moeite zou zijn
en iets meer invoelend vermogen lijkt me de volgende keer wel fijn.
Het zal wel niet meer dan een administratieve handeling zijn geweest
en voor mij een onvergetelijk Sinterklaasfeest...
Maar retour afzender: Havenziekenhuis Rotterdam was beter geweest