Faith maakt haar naam waar

Vanmorgen vroeg weer afgereisd naar de VU, na een onrustige nacht met weinig slaap veroorzaakt door een stel onrustige benen en een wakker hoofd. Vooral het gevolg van de Dexamethason, een medicijn dat ik slik om de bijwerkingen van de chemo tegen te gaan, maar weer allerlei andere onaangename effecten heeft. Daarbij ben ik vanaf woensdag in de slag geweest om de nodige griepverschijnselen met man en macht de kop in te drukken en daar ben ik, op een fikse keelpijn en een uitgeput lichaam na, redelijk in geslaagd. Zag natuurlijk wel met enige zorg uit naar mijn bloedbeeld, maar die heerlijke cellen van mij hebben zich niet laten kisten en op alle fronten keihard gewerkt zonder eraan onderdoor te gaan. Normaal gesproken ben ik altijd erg voorzichtig in mijn chemo periode en mijd ik zoveel mogelijk bacillen en dus mensen, maar dit keer kon ik de gezelligheid niet weerstaan. Dus het lot getart, terwijl de griep vrij uitbundig rondwaart en dat is vragen om moeilijkheden. Maar het is gelukkig zonder grote gevolgen gebleven. De CT-scan liet zien dat mijn foute cellen zich wel wat aantrekken van Faith en daar doe ik het voor. De afwijkingen zijn afgenomen, niet weg, maar wel minder en dat is voor nu goed nieuws. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik weer aan het infuus mocht. Dat moest ik wel gelijk bekopen met een aantal misprikken, maar de derde keer was scheepsrecht. Vrijdag 4 januari krijg ik mijn laatste shot en nu maar hopen dat Faith genadeloos afrekent met de nog resterende tumorcellen. Deze week weer even onderduiken en zielig zijn, maar wel met een gerust gevoel en vertrouwen voor de nabije toekomst. Wij zijn druk bezig met plannen te maken voor een zonnig verblijf in Zuid Afrika, om even weg te zijn van het ziekenhuistraject en mijn herstel kracht bij te zetten. Heerlijk om naar uit te zien, maar nu met alle energie op voor de laatste twee ronden. Dank jullie wel voor alle liefdevolle support en tot gauw, met een omhelzing, Nelly